شیوع افسردگی و ارتباط آن با بروز خودبیمارانگاری در پرستارانبیمارستان های دانشکده علوم پزشکی نیشابور

مقدمه: سلامت روانی افراد در پیشبرد اهداف ملی و آرمانی جوامع از بیشترین اهمیت برخوردار است لذا، توجه به بهداشتروانی در تمام عرص ههای زندگی از جمله زندگی فردی و اجتماعی و شغلی حایز اهمیت است. کارکنان بیمارستان ها باتوجه به نوع حرفه و محیط کاری خود در معرض استرس بالایی می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع افسردگیو ارتباط آن با بروز خودبیمارانگاری در پرستاران بیمارستان های دانشکده علوم پزشکی نیشابور انجام شده است.مواد و رو شها: مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی 196 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشکده علوم پزشکینیشابور در سال 1392 به روش نمون هگیری تصادفی ساده با کمک پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز و پرسشنامه افسردگیبک انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 8±32/1 سال بود. 26% (51 نفر) از نمونه ها به درجاتی از افسردگی و 45/4% (89 نفر) به درجاتی از خودبیمارانگاری مبتلا بودند. بین محل خدمت کارکنان و تعداد شیفت آنها در ماه با افسردگی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد بین افسردگی و خودبیمارانگاری ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (P=0/001). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه احساس خودبیمارانگاری و افسردگی از جمله مسایلی هستند که می توانند کارکرد حرفه ای و اجتماعی پرستاران را تحت تاثیر قرار دهند لذا، شناخت عواملی که بر بروز آ نها تاثیر دارند بسیار حایز اهمیت بوده و لزوم اتخاذ تصمیمات مناسب جهت پیشگیری و یا درمان این قبیل مشکلات را یادآور می شود.

Keywords:

افسردگی , پرستار , خودبیمارانگاری