بررسی تحلیل مصادیق جنایت علیه بشریت از دیدگاه اساسنامه دیوان کیفری بین المللی

جنایت علیه بشریت جرمی علیه غیرنظامیان بوده که به صورت گسترده با طرفداری دولت یا دستگاه های وابسته به دولت اتفاق می افتد. مهمترین ویژگی جنایات علیه بشریت این است که توسط دولت و سایر سازمان هایی که دسترسی به قدرت سیاسی دارند؛ طراحی شده و به عنوان بخشی از حکومت مرتکب آن می شوند. با توجه به گستردگی حوزه جنایات علیه بشریت به دلیل عنوان عام آن یکی از موضوعاتی که در این حوزه به نظر ابهام داشته، از مصادیق این جرم از دیدگاه اسناد بین المللی و بیان آن به صورت یک قانون حاکم است. از یک طرف بررسی این که چه جنایاتی در دیوان کیفری بین المللی مورد رسیدگی قرار می گیرد بحث صلاحیت ذاتی دیوان را مطرح می کند و از طرف دیگر دیدگاه موضوع مصادیق در شمول صلاحیت دیوان قرار گرفتن جرایمی است که به عنوان جنایت علیه بشریت شمرده می شود هر یک از این جرایم برای این که درشمول صلاحیت دیوان کیفری بین المللی قرار بگیرد بایستی مجموعا دربردارنده ویژگی هایی باشد که یا در اساس نامه دیوان کیفری بین المللی و یا اسناد دیگر آمده است. علاوه بر آن در برخی از مصادیق نیاز نیست جنایت در حال جنگ اتفاق افتاده باشد بلکه در زمان صلح نیز این جرایم قابل تحقق است در نهایت این که در این مقاله مصادیقی مانند: قلع و قمع سازی، کشتارجمعی، کار اجباری، قاچاق، شکنجه مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

اساسنامه , نورنبرگ , دیوان بین المللی کیفری , تجاوز , کشتار جمعی