طراحی مرکز محله زیرزمینی با رویکرد افزایش حضورپذیری (نمونه موردی شهر اصفهان)

پیش از آنکه شهر یا حتی اقامتگاه ثابتی وجود داشته باشد انسانهای اولیه برای حفظ خود در برابر وضعیت نامناسب جوی و حیوانات در حفرها و غارها پناه می جستند، امروزه زیرزمین مرکز شهرها به دلیل نیاز به فضای نزدیک و گاه به منظور حفاظت در مقابل بمباران و تشعشعات اتمی و... بیش از پیش مورد استفاده قرار می گیرد. این مسیله در بیشتر شهرهای پیشرفته خود نمایی می کند. در طول تاریخ از زیرزمین به عنوان آخرین منزلگاه و نماد برزخ و جایی که مردگان را می پذیرد و همچنین زیرزمین محل مسکنی بوده که زاغه نامیده می شد زیرا به دلیل نوسان حرارتی اندک نه تنها برای مسکن و زندگی بلکه پناهگاهی برای حفظ محصولات مورد استفاده قرار می گرفت شاید به همین خاطر است که قدیمی ترین شهرها مانند آتن، رم، پاریس، بقایای بناهای یادمان و باستانی خود را در زیرزمینهای خود پنهان می کرده اند. اما اکنون با پیشرفت تکنولوژی از مرکز محله های زیرزمینی می توان به عنوان ساختاری جهت جذب شهروندان به داخل بافت مرکز محله نام برد.به طور مثال با استفاده صحیح از فضاهای زیرزمینی می توان به مزایایی چون ترافیک روان تر، آلودگی کمتر محیط زیست، کاهش تراکم و کارآمدی هر چه بیشتر فضاهای باز روزمینی دست یافت. کمبود فضای باز، تراکم بالا، کمبودهای فضاهای سبز و تفریحی موجب می شود تا فضاهای زیرزمینی که منبعی با ارزش می باشند در کمک به فضاهای روزمینی مطرح گردند. و می توان در کاربردهایی چون تفریحی (اماکن ورزشی، پارکها و ...)، تجاری و اداری (بازارچه ها، کتابخانه ها و...)، فرهنگی (موزه ها، فرهنگسراها، سینماها و...) و خدماتی (پارکینگ ها و ...) از ظرفیت آنها برخوردار گردید.

Keywords:

طراحی , مرکز محله , شهر های زیرزمینی , حضورپذیری شهروندان , تحلیل سوات