بررسی اثر نانولوله های کربن در بتن باکتریایی خودترمیم شونده حاوی الیاف با مقادیر بهنیه

ترمیم سازه های بتنی به علت ماهیت بتن، امری رایج و ناگریز در ساخت و بهره برداری از سازه های بتنی است. با توجه به هزینه بر بودن روش های رایج ترمیم ترک سازه های بتنی و دشواری مضاعف استفاده از این روش ها در ساختمان های بلند بتنی، روش خودترمیم شوندگی بتن توسط نانولوله های کربنی و باکتری، یک روش هوشمند و پایدار زیستی، پیشنهاد می شود. همچنین افزودن نانولوله کربنی در سیمان موجب افزایش مقاومت خمشی و فشاری و سایشی بتن میشود و به علت انعطاف پذیری بالا نانو لوله های کربنی به عنوان جذب کننده شوک عمل کرده و مانع ویرانی ساختمان ها وسازه های بتنی میشوند. از طرفی دیگر وجود باکتری موجب سیمانی شدن زیستی، پدیده ای طبیعی مشابه فرآیند هیدراتاسیون سیمان در بتن است. این فرآیند توسط گونه خاصی از باکتری های میله ای و بی ضرر ساکن در خاک، از خانواده باسیلوس در حضور اوره به عنوان منبع تغذیه و کلسیم در راستای تولید کننده کلسیم کربنات انجام می شود که این رسوبات کربنات کلسیم باکتریایی بسیار چسبنده است و با بتن سازگاری دارد. همچنین این مواد در حضور پلی وینیل الکل میتواند باعث افزایش سرعت در ترمیم شوندگی و بهبود خواص مکانیکی بتن شود.

Keywords:

نانولوله کربنی , مقاومت فشاری , الیاف پلی ونیل الکل , اسپورسارسینا پاستوری , باکتری