ضمانت اجرای تعهدات فروشنده در کنوانسیون وین 1980 و مقایسه با حقوق داخلی ایران

در کنوانسیون بیع بین المللی کالا درخصوص نقض قرارداد از جانب فروشنده، انواع نقض، ضمانت اجراهایی در ماده 45 کنوانسیون بیان شده که به شرح ذیل مختصری از آن بیان می شود.1- درخواست اجرای اجباری قرارداد که این خود شامل الف : اجرای عین قرارداد ب :درخواست کالای جانشین ج : درخواست اصلاح یا تعمیر کالا 2- فسخ قرارداد 3- درخواست تقلیل ثمن 4- درخواست جبران خسارت در اختیار خریدار برای جبران خسارات ناشی از نقض قرارداد و همچنین شرایط استفاده مشتری از این ضمانت اجراها مقرراتی تدوین شده است که می توان گفت تقریبا در عرصه تجارت بین الملل و بین تجار لازم الاجرا گشته است.بر همین اساس سعی شده شیوه های جبران خسارت در کنوانسیون راجع به تعهدات فروشنده وضوابط حاکم بر اجبار به اجرای عین قرارداد در دو نظام مورد کنکاش قرار گیردکه به نظر میرسد در کنوانسیون شیوه واحدی در نظر گرفته نشده و روشهای متنوعی در این زمینه وضع گردیده بین کنوانسیون بیع بین المللی و حقوق داخلی ایران از پاره ای جهات مثل خسارات بدنی و جبران آن مشمول مقررات کنوانسیون نمیباشد و صرفا خسارات مالی را در بر میگیرد در حالی که در قانون داخلی ایران اینگونه نیست. در این مقاله سعی بر آن شده است تا با بررسی این مقررات در دو نظام در خصوص تعهدات و ضمانت اجرا های فروشنده و شرایط استفاده از این ضمانت اجراهابه مقایسه این دو قانون پرداخته شود.

Keywords:

کنوانسیون بیع بین المللی کالا , تعهدات فروشنده , اجرای اجباری قرارداد , فسخ , خسارت