منابع محدود آب در مناطق خشک و لزوم استفاده از آب های نامتعارف

آب منبعی حیاتی است. آب تداوم زندگی انسانی، فرهنگ جوامع، عملکردهای اکولوژیکی و فعالیت های اقتصادی را تضمین می کند. با این حال، در سال های اخیر تقاضا برای آب به دلیل خشکسالی های مداوم، استفاده ی غیر اثربخش، بارش های نامتوازن، رشد صنعتی و ... در حال افزایش بوده است. روند رو به افزایش تقاضا موجب به وجود آمدن چالش هایی برای تامین آب مورد نیاز بخش های مختلف اقتصادی، کشاورزی و حتی خانگی شده و لزوم تدوین سیاست های جدید در حوزه ی تامین آب اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در این راستا، افزایش میزان آب های قابل دسترس و جایگزین کردن منابع جدید آب، بازچرخانی و استفاده ی مجدد از آب های غیر متعارف به عنوان یکی از سیاست های محوری و یکی از راهبردهای بلندمدت مدیریت آب مطرح شده است. علیرغم اهمیت استفاده از اینگونه آب ها با توجه به اقلیم ایران، هنوز استفاده از چنین آب هایی از سوی مردم مورد پذیرش قرار نگرفته است و با چالش های فراوانی روبرو است. به منظور غلبه بر این چالش ها ضرورت شناسایی عامل های موثر بر پذیرش و استفاده از اینگونه آب ها کاملا محسوس است. بر این پایه، هدف پژوهش حاضر که به روش مطالعه ی کتابخانه ای انجام شد، شناسایی چالش ها و عامل های اثرگذار بر استفاده از آب های بازیافتی توسط افراد بود. یافته های این مطالعه نشان داد که ویژگی های فردی، درک از کیفیت آب های بازیافتی، ارتباط با سازمان آب و تصفیه خانه ها، درک از مفید بودن و بازده اقتصادی، داشتن اعتماد به سازمان های تصفیه کننده، هنجارهای اجتماعی، نگرانی های زیست محیطی، خطر درک شده، و مباحث اخلاقی بر نگرش نسبت به استفاده و استفاده از آب های بازیافتی اثرگذار است.

Keywords:

آب های نا متعارف , آب های بازیافتی , محدودیت منابع آبی , توسعه ی پایدار