بررسی اثر پیوگلیتازون بر فاکتورهای ترمیم مخاطی زخم حاد و مزمن معده در موش صحرایی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 510

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_005

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

Abstract:

سابقه و هدف: زخم معده یکی از شایعترین اختلالات سیستم گوارشی بوده که عوامل مختلف در بروز آن دخیل است. این بیماری در صورت عدم تعادل بین فاکتورهای دفاعی و تهاجمی غشایی بوجود می آید. بر اساس مطالعات انجام شده در فرایند بهبود زخم های مخاطی فاکتورهای TGF-β و PDGF به واسطه تکثیر فیبروبلاست ها، بیان و تمایز اینتگرین ها، مهاجرت سلول های اپیتلیال، آنژیوژنز و تولید بافت گرانوله و کاهش التهاب نقش بسیار مهمی را برعهده دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پیوگلیتازون بر میزان بیان TGF-β و PDGF در بافت مخاطی معده در مدل های حاد و مزمن زخم معده می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای- تجربی، 48 سر موش های صحرایی نر در محدوده وزنی 30±250 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به 8 گروه (6n=) شامل 2 گروه کنترل (دریافت نرمال سالین)، 2 گروه Sham (بدون ایجاد زخم) و 4 گروه تیمار (پیوگلیتازون، mg/kg 20 و 5) تقسیم شدند. زخم در دو پروتکل حاد و مزمن به ترتیب با استفاده از گاواژ اتانول 100% (ml/kg4) و اسید استیک 80% ایجاد شد. تیمار در پروتکل حاد 1 ساعت قبل از القاء زخم بصورت پیش درمانی انجام شد و دو ساعت بعد حیوانات بیهوش و بصورت بدون درد کشته شدند. در پروتکل مزمن پس از القاء زخم روزانه (7 روز) تیمار در گروه ها انجام و دو ساعت بعد از آخرین تیمار حیوانات بیهوش و بصورت بدون درد کشته شدند. سپس معده حیوانات باز شده و نمونه مخاطی معده جدا و در فریزر 80- نگهداری شد. فاکتور TGF-β و PDGF مخاطی با روش وسترن بلاتینگ در گروه های مختلف ارزیابی شد. تحلیل داده ها با استفاده از واریانس یک طرفه (One-way ANOVA) انجام شد و (P<0/05) بعنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پیوگلیتازون (mg/kg 20 و 5) در دو پروتکل حاد و مزمن، سطح TGF-β و PDGF را در بافت مخاط معده نسبت به گروه کنترل بترتیب با (P<0/05) و ( P<0/05) افزایش داد. همچنین بین غلظت های استفاده شده پیوگلیتازون در دو پروتکل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که پیوگلیتازون در غلظت های mg/kg 20 و 5 باعث افزایش بیان سطح پروتیین TGF-β و PDGF در مخاط معده شد که احتمالا یکی از علل تسریع فرایند بهبودی زخم حاد و مزمن معده ناشی از پیوگلیتازون می باشد.

Authors

آلینا عبدالهی

دانشجوی دکترای پزشکی مولکولی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران

محمد رامان مولودی

استادیار مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران

محسن سهرابی

دانشجوی پزشکی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران

اسماعیل ایزدپناه

دانشیار مرکز تحقیقات علوم سلولی و مولکولی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران