تاثیر آینه درمانی بر توانایی راه رفتن بیماران پس از سکته مغزی

سابقه و هدف: سکته مغزی شایع ترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک در بزرگسالان می باشد که باعث آسیب به سیستم های حسی و حرکتی می شود. از این رو برنامه های توانبخشی بعد از سکته مغزی از لحاظ درمانی، اجتماعی و اقتصادی برای بهبود وضعیت بیماران اهمیت زیادی دارد. یکی از این برنامه های توانبخشی جدید و نوین آینه درمانی است که در این مطالعه به آن پرداختیم. مواد و روش ها: تعداد 93 بیمار مبتلا به سکته مغزی در این کارآزمایی بالینی تصادفی در مرکز فیزیوتراپی آسایشگاه معلولین و سالمندان شهرستان رشت در طی مدت 4 ماه به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه سطح غیرقابل بازتاب (31 نفر)، آینه درمانی (31 نفر) و کنترل (31 نفر) قرار گرفتند. در گروه آینه درمانی، تمرینات توانبخشی علاوه بر برنامه معمول به مدت 30 دقیقه و در 20 جلسه به صورت یک روز در میان در مقابل آینه اجرا شد. در گروه سطح غیرقابل بازتاب تمرینات مانند گروه آینه درمانی اما در مقابل سطح ام دی اف انجام گرفت و گروه روتین فقط برنامه معمول توانبخشی را دریافت کردند. برنامه معمول توانبخشی (تحریک عصبی-عضلانی و حرکت درمانی) نیز برای هر سه گروه اجرا شد. بر اساس ابزار توانایی راه رفتن (FAC) یک بار قبل از مداخله و سپس در جلسات 5، 10، 15 و 20 بعد از مداخله توانایی راه رفتن مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های کروسکال والیس، فریدمن، من ویتنی وGEE تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: سه گروه قبل از مداخله از نظر شاخص های راه رفتن و متغیر های مداخله گر تفاوت آماری معنی داری نداشتند ( P> 0/05). بیماران در هر سه گروه تفاوت معنادار آماری در مقایسه با قبل از مداخله داشتند ( p=0/0001). به صورتی که در گروه آینه درمانی سیر صعودی بیشتری نسبت به دو گروه دیگر داشته است.همچنین در بررسی مقایسه ای به تفکیک زمان های اندازه گیری زمان راه رافتن در سه گروه مورد مطالعه تنها در جسله بیستم اختلاف معنا دار آماری وجود داشته است ( p=0/002).

Keywords:

آینه درمانی , توانایی راه رفتن , سکته مغزی , توانبخشی