بررسی نقش آموزش مجازی در ارتقاء کیفیت زندگی کاری (مطالعه موردی دانشکده علوم پزشکی نیشابور)

هدف این تحقیق بررسی نقش آموزش مجازی بر ارتقاء کیفیت زندگی کاری کارکنان دانشکده علوم پزشکی نیشابوربود. بدین منظور از جامعه آماری به تعداد 1800 نفر از کارکنان مشمول آموزش ضمن خدمت، نمونه ای با استفاده ازفرمول کوکران و نمونه گیری تصادفی طبقه ای به تعداد 317 نفر استخراج شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرشسنامهاستاندارد کیفیت زندگی کاری والتون، دوره های آموزشی مجازی کارکنان بر اساس مدل کرک پاتریک و پرسشنامهتوانمندسازی کارکنان مبتنی بر مدل اسپریتزر است. آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش رگرسیون چندمتغیره و از نرم افزارهای SPSS و Lisrel استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها مبتنی بر مدل ساختاری و تحلیلمسیر نشان داد اولا متغیرهای دانش، مهارت و نگرش بر بهبود کیفیت زندگی کاری تاثیر معنی داری دارند و در این بینمهارت تاثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی کاری نسبت به دانش و نگرش دارد. ثانیا دانش، مهارت و نگرش بر توانمندسازی کارکنان تاثیر معنی داری دارند و در این بین اثر مهارت بر توانمند سازی کارکنان نسبت به دانش و نگرشمعنادارتر است. در نهایت اثر آموزش مجازی و توانمند سازی بر بهبود کیفیت زندگی کاری معنی دار بود و اثر آموزشمجازی بیشتر از توانمندسازی بود.

Keywords:

آموزش مجازی , توانمندسازی , کیفیت زندگی کاری , کارکنان , دانشکده , علوم پزشکی