بررسی تاثیر کمک ساینده های معدنی بر قابلیت خردایش سیمان و مقاومت فشاری بتن

کمک ساینده های معدنی مورد استفاده در خردایش کلینکر سیمان، تاثیر چشمگیری بر راندمان فرایند آسیاکنی، کاهش انرژی مصرفی، صرفه جویی در زمان، افزایش ظرفیت تولید، بهبود خواص سیمان و بتن حاصل از آن و کاهش هزینه ها ... دارند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر نوع و مقدار کمک ساینده ها بر خردایش سیمان و مقاومت فشاری بتن است. بدین منظور نمونه هایی از ترکیب کلینکر سیمان با کمک ساینده های معدنی پوزولان، پرلیت، پومیس و همچنین کمک ساینده های آلی ( با درصدهای متفاوت وزنی) تهیه و عدد بلین آنها اندازه گیری گردید. سپس با ساخت بلوک های بتنی در شرایط ثابت ترکیب آب سنگدانه و ترکیب های متفاوت سیمان، بر روی آنها آزمایش تعیین مقاومت فشاری در سنین مختلف 2، 3، 7 و 28 روزه انجام گرفته است. در تمامی حالات، استفاده از کمک ساینده ها موجب افزایش عدد بلین ( درجه نرمی سیمان ) شده است. استفاده از کمک ساینده در سنین 2 و 3 روزه بتن موجب کاهش مقاومت فشاری آن شده است. با گذشت زمان مقاومت فشاری بتن حاوی کمک ساینده های مختلف افزایش یافته است. ترکیب 15 درصد وزنی پوزولان، 85 درصد کلینکر، 4 درصد گچ و 3 گرم کمک ساینده آلی، بهینه ترین ترکیب کلینکر سیمان بوده که موجب کمترین افت مقاومت نسبت به سایر حالات شده است. در این حالت مقاومت 2 روزه بتن حاوی کمک ساینده، 3 درصد نسبت به بتن فاقد کمک ساینده افزایش داشته است؛ در حالی که مقاومت های 3 و 7 روزه به ترتیب 8/21 و 13/13 درصد کاهش یافته اند. در سن 28 روزه بتن، وجود کمک ساینده ها موجب افزایش مقاومت فشاری آن نسبت به حالت عدم استفاده از کمک ساینده شده است. در نهایت ترکیب 5 درصد پوزولان و 95 درصدی کلینکر و گچ منجر به حصول بیشترین مقاومت فشاری 28 روزه به میزان 335 مگا پاسگال با ماسه محلی شده است.

Keywords:

کمک ساینده سیمان , پوزولان , پرلیت , پومیس , مقاومت فشاری بتن