تکنولوژی توانبخشی جراحی اورتوپدی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 495

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCMIMED02_142

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

Abstract:

مقدمه:آسیب های ماهیچه اسکلتی رایج ترین دردهای مزمن و ناتوانی هستند. عمل های ارتوپدی بزرگترین میزان رشد در ایالت های پیشرفته در جهان را دارند. هدف توان بخشی بازگرداندن بیمار با حداکثر سرعت به انجام کارهای روزانه خود بعد از عمل جراحی می باشد. تکنولوژی در توانبخشی نقش مهمی در بهبود جراحی های اورتوپدی، ارتباط بین بیمار و پزشک و پیگیری بیمار پس از ترخیص دارد. پژوهش حاضر با هدف دسته بندی تکنولوژی های جدید بکار رفته در توانبخشی انجام گرفته است. اهمیت استفاده از این تکنولوژی ها مداخله بیمار در روند درمان می باشد که باعث افزایش کیفیت زندگی و بهبود فیزیولوژیکی می شود.روش بررسی: این پژوهش که در سال 1397 انجام شده با جست وجوی مقالات انگیلیسی طی 5 سال گذشته در پایگاه های اطلاعاتی Pubmed ، Google Scholar ، Sience Direct ، IEEE انجام شده که مرتبط ترین آنها انتخاب شده است. یافته ها: با مرور مقالات مربوط به تکنولوژی های روباتیک، تله مدیسین، فناوری های پوشیدنی و واقعیت مجازی در توانبخشی هایاورتوپدی به این نتایج رسیده ایم که درفناوری روباتیک با استفاده از توانبخشی اعصاب حرکات هدفمند و کنترل شده، زمان بهبود بیمار کاهش یافته است. فناوری تله مدیسین فرایندها را بدون از بین بردن کیفیت، امنیت بیمار، کارامدی، اضطراب ارتقا می بخشد. باعث کاهش مدت اقامت، ارتقا کیفیت زندگی، آموزش از راه دور و اتصال بهتر بین بیمار و بیمارستان و دسترسی آسان به اطلاعات می شود. در فناوری های پوشیدنی با اندازه گیری وزن و فشار بیوفیدبک مناسبی را ارسال می کند به علاوه این سیستم ها قابل حمل بدون نفوذ و ارزان برای استفاده هستند. بیمار در خانه می تواند تمرینات را انجام دهد. هدف این مکانیسم شناسایی نقص های متعدد و انجام نیازمندی ها برای کمک به توانبخشی است. برای بیمار خودارزیابی ایجاد می کند که می تواند تشخیص دهد آیا حرکاتش درست است یا نه. در فناوری واقعیت مجازی با تحریک بدن، قرار دادن کاربر در فضای عکس العمل مجازی، انواع مختلف ورزش ها که به وسیله آنها بیمار میتواند آموزش ببیند یا از جنبه های مختلف توانبخش شود مانند استحکام، ورزش های هوازی وتوانایی های شناختی می باشد. پزشک و بیمار به صورت offline با هم در ارتباط اند. نتیجه گیری: با بکارگیری این فناوری ها میتوان به بهبود روند درمان، صرفه جویی در زمان، ارتباط بهتر بین پزشک و بیمار و پیگیری جلسات درمانی دست یابیم. چالش های مواجهه با پیاده سازی تکنولوژی های دیجیتال شامل راه اندازی این ابزارها در گرو قبول کردن بیماران و مصاحبه با افراد بالینی می باشد. عوامل موثر بر پذیرفتن بیماران شامل سواد دیجیتالی، زیرساختار فناوری اطلاعات در خانه، محرمانگی، محدودیت زمان، نقش ارایه دهنده مراقبت، تشخیص زمان درست برای معرفی برنامه به بیمار، کمبود همکاری بین پزشکان می باشد

Authors

فاطمه هاشم بیگی

دانشجوی کارشناسی ارشد انفورماتیک پزشکی، گروه انفورماتیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

عاطفه سهرابی پور

دانشجوی کارشناسی ارشد انفورماتیک پزشکی،گروه علوم اطلاعات سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

علی اصغر صفایی

استادیار، گروه انفورماتیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران،