اگر تمدن را مجموعه ای از ارزش ها و باورهای مشخص به همراه وجود سازمان ها و نهادهایی با هدف وصول به
پیشرفت مادی و معنوی انسان در یک چارچوب منظم معرفتی و فکری بدانیم ، از آسیب های جدی اجتماعی اثر گذار ،
فقر و محرومیت است و
فقر زدایی هم مقدمه ای واجب برای ایجاد تمدن اسلامی است و هم از نتایج و غایات آن و بدون رفع
فقر و با حضور محرومیت و ناداری، تمدن سازی یا پاسداشت تمدن یا ممکن نیست یا به سختی ممکن است .هم در مرحله تضمین عزت دنیوی شهروندان و هم در مرحله وصول به سعادت اخروی آنان، دسترسی شهروندان به حداقل های معیشتی و مقابله با
فقر و محرومیت در کنار کمک به اقشار ضعیف و مستمند، امری لابدی است و با وجود مردمانی نیازمند و محتاج، تمدن سازی دست نیافتنی .این مقاله بر آن است که
فقر زدایی را در ساحت تمدن اسلامی مورد بررسی و کنکاش قرار دهد و بر این موضوع پا بفشارد که لوازم و مقتضیات
فقر زدایی – چه در بعد سخت افزاری و چه نرم افزاری – از لوازم اصلی تاسیس تمدنی نوین است و از سنجه های حقیقی بودن – و نه مصنوعی بودن –تمدن نوین آن است که در کنار مفاهیم متعالی که مربوط به بعد روحانی انسان می باشد ،توجه به
فقر و
فقر زدایی می باشد؛ بنابر این مقاله آن است که
فقر زدایی هم مقدمه ایجاد تمدن نوین اسلامی است و هم از نتایج آن و هم به عنوان سنجه ارزیابی حقیقی و راستین بودن تمدن کارکردی حیاتی دارد.