تراکم استخوانی و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران با تنگی کانال نخاعی کمری

مقدمه: استیوپوروز ممکن است در بیماران سالخورده باعث دفورمیتی ها و تنگی پیشرونده نخاعی شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع تراکم استخوانی پایین و عوامل همراه با آن در بیماران با تنگی کانال نخاعی کمری بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، بیماران با تنگی نخاعی کمری علامتدار، که طی سالهای 96-95 به بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه نمودند، وارد شدند. تشخیص تنگی نخاعی بر اساس علایم بالینی و ضایعه استنوتیک در MRI کمری بود. تراکم استخوانی پایین بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت و International Society for Clinical Densitometry تشخیص داده شد. اطلاعات دموگرافیک و آزمایشگاهی بیماران جمع آوری و آنالیز شدند.یافته ها: در مجموع، 146 بیمار با تنگی نخاعی کمری مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس دانسیتومتری ستون فقرات و ران، به ترتیب 35 (24%) و 36 (7/24%) بیمار استیوپوروز داشتند. بر اساس دانسیتومتری ران، سن (311/1=OR، 473/1 – 167/1: CI 95%)، جنس زن (391/3=OR، 420/8 – 391/1: CI 95%) و شغل خانه داری (675/3=OR، 146/9 – 476/1: CI 95%) فاکتور های مرتبط با استیوپوروز شناخته شدند. بر اساس دانسیتومتری ستون فقرات، سن (283/1=OR، 427/1 – 154/1: CI 95%) و جنس زن (786/2=OR، 019/7 – 106/1: CI 95%) با استیوپوروز همراهی داشتند. همچنین ارتباط معناداری بین تراکم استخوانی و سلولهای قرمز خونی (168/0+=r، 043/0=p) و ویتامین دی (303/0+= r، 001/0> p) مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: شیوع تراکم استخوانی پایین در بیماران با تنگی نخاعی کمری قابل توجه بود. کنترل عوامل قابل اصلاح مرتبط با استیوپوروز توسط پزشکان و ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی-درمانی میتواند منجر به پیامدهای بهتر تنگی کانال نخاعی در بیماران مبتلا گردد.

Keywords:

تراکم استخوانی , استیوپوروز , تنگی کمری