سقوط سالمندان

زمین خوردگی یا سقوط یک اتفاق ناگهانی است که بصورت افتادن در هر سطح هم تراز یا غیر هم تراز تعریف می شود. 35 تا 40 درصد افراد بالای 65 سال حداقل یکبار در سال زمین می خورند که در نیمی از موارد افتادن برای چندمین بار اتفاق می افتد. این مقدار در افراد بالای 80 سال به 50 درصد می رسد. سقوط علتی برای 87% همه شکستگی ها و بیش از 95% شکستگی های هیپ در افراد 65 سال و بالاتر است. سقوط دومین علت آسیب مغزی و طناب نخاعی در افراد مسن است. ریسک فاکتورهای سقوط به دو دسته عوامل درونی و بیرونی تقسیم می شوند. سن، جنس، کاهش قدرت اندام های تحتانی، اختلال در راه رفتن و اختلال تعادل، اختلالات بینایی، بی اختیاری ادراری، بیماری های مزمن، داروهای مصرفی، از عوامل درونی سقوط محسوب می شوند. ریسک فاکتورهای بیرونی که عوامل محیطی هستند شامل پوشش نامناسب پا، سطوح لیز، نور نامناسب و ضعیف می باشند. اگرچه بسیاری از ریسک فاکتورها مانند سن، جنس و برخی موارد اختلالات شناختی غیر قابل اصلاح هستند، ثابت شده که با اصلاح برخی از عوامل خطر می توان از سقوط پیشگیری کرد. نتایج مطالعه کوهورت سالمندان شهر امیرکلا در مورد سقوط در این تحقیق1616 فرد سالمند وارد مطالعه شدند که از این تعداد 883 نفر (64/54 %) مرد و 732 نفر (36/45 %) زن بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه،42/7±37/69 سال بود. شیوع سقوط در 12 ماه گذشته برای کل سالمندان، مردان و زنان به ترتیب 17%، 14% و % 4/22 بوده است. میانگین دفعات سقوط به ازای هر فردی که سقوط داشته است در مردان 58/1±17/2 و در زنان 86/1±61/2 بار بوده است (038/0=p). نسبت شانس سقوط متوسط یا زیاد در زنان نسبت به مردان، (1/4-0/95:1% CI،1/2=OR)، تعداد بیماری همراه (9/2-03/95:1%CI،75/1=OR)، داشتن عضلات قوی چهار سر ران نسبت به عضلات ضعیف (4/0-0/0: 95%CI 05/0=OR)، سالمندان 80سال و بالاتر در مقایسه با سالمندان 69-60 سال (6/10- 3/2 :95% CI،0/5=OR)، افراد با فعالیت فیزیکی زیاد در مقایسه با افراد با فعالت فیزیکی کم (6/0-1/95:0% CI,3/0=OR)، بوده که از نظر آماری معنی دار بود.