اختلالات حرکتی ناشی از درگیری های شایع عضلانی و توانبخشی آن

سندروم درد عضلانی که در اصطلاح علمی به آن Myofascial Pain Syndrome (MPS) اطلاق میشود، یکی از شایع ترین مشکلات اسکلتی عضلانی مراجعه کنندگان به مراکز درمانی است که به دو صورت حاد و مزمن دیده میشود. منشا اولیه این درد از عضله و بافت فاشیای پوشاننده آن است که ممکن است یک عضله یا گروهی از عضلات را درگیر کند. پاتوفیزیولوژی دقیق این عارضه مشخص نیست اما فعالیت های تکرارشونده و طولانی مدت میتواند موجب اعمال لود بیش از حد به فیبرهای عضلانی شده و هایپوکسی و ایسکمی عضلات و شروع علایم بیماری را به دنبال داشته باشد. اکثر بیماران از درد موضعی در عضله و دردهای ارجاعی با یک الگوی خاص بسته به عضله ی درگیر رنج میبرند. برای مثال در درگیری عضله تراپز فوقانی بیمار از درد انتشاری به خلف گردن و پشت گوش شکایت دارد که موجب اختلال در حرکات ستون فقرات گردنی و شانه میشود. شروع درد، حاد و یا تدریجی بوده و علایم معمولا بعد از تروما یا فعالیت بیش از حد ایجاد می شود. از ریسک فاکتورهای این بیماری میتوان تروما، فعالیت بیش از حد ، پوسچر ابنرمال، آرتروز مفاصل، کم کاری تیرویید، کمبود ویتامین D و آهن را نام برد. در معاینه فیزیکی این عارضه در لمس باندهای سفت و نقاط ماشه ای به نام تریگرپوینت در بافت آسیب دیده حس میشود. هدف از درمان این بیماری، تسکین درد، غیرفعال کردن تریگرپوینت ها و تصحیح عوامل ایجادکننده آن است. درمان های متعددی برای درمان سندروم درد عضلانی وجود دارد اما غالبا این بیماران به درمان های دارویی مقاوم می باشند. مدالیته های فیزیکی موجود در مراکز توانبخشی مانند شاک ویو ، تنس، اولتراسوند نقش مهمی در کاهش علایم و درمان سندروم درد عضلانی دارند. علاوه بر آن مطالعات اخیر نشان داده اند dry needling یک تکنیک بسیار موثر در درمان این عارضه است که اخیرا به طور گسترده ای توسط فیزیوتراپیست های سراسر دنیا برای درمان این بیماران مورد استفاده قرار می گیرد.