بررسی تاثیر متغییرهای ساختارگرایی و ساختارمندی در مدیریت سازمان های دولتی و نقش آن در توسعه الگوی روابط انسانی در سازمان ها

امروزه رجحان اقتصاد خدمت محور بر اقتصاد تولیدیمحور و ضرورت ارایه خدمات برتر و با کیفیت تر سبب شده است که سازمان ها سرمایه انسانی را به عنوان عامل کلیدی در کسب مزیت رقابتی در نظر بگیرند. زمانی کارکنان یک سازمان می توانند تعامل خوب با مشتریان داشته باشند که از شغل و جایگاه سازمانی خود راضی و خشنود باشند.کارمندانی که احساس رضایت می کنند،معمولا متمایل به رفتار شهروندی سازمانی هستند.ساختارگرایی در حوزه مطالعات اجتماعی یکی از گرایش های نظری پیچیده و با نفوذ است. بسیاری از متفکران مهم جامعه شناسی از مارکس. دورکیم، بوردیو، گیدنز و بسیاری دیگر از نظریه پردازان، دغدغه و دلمشغولی اصلی شان درگیری با ساختارگرایی و تلاش برای بسط این جریان فکری و یا رهایی از آن بوده است هدف از این پژوهش بررسی تاثیر متغییرهای ساختارگرایی و ساختارمندی در مدیریت سازمان های دولتی و نقش آن در توسعه الگوی روابط انسانی در سازمان است. این پژوهش از لحاظ هدف،کاربردی بوده و به روش کیفی و مروری می باشد.نتایج بررسی مطالعات انجام شده در رابطه با تاثیر متغییرهای ساختارگرایی و ساختارمندی بر الگوی روابط انسانی در سازمان نشان می دهد که علیرغم مطالعات فراوانی که طرفداران مکتب ساختاری انجام دادند ولی به تیوری منسجمی دست نیافتند. در واقع با بوجود آمدن مکاتب اقتصادی دیگر، مثل مکتب کینزی، که آنها تیوری اقتصادی ارایه داده و دیدگاه های خود را بر اساس آن تیوریها ارزیابی کردند.

Keywords:

ساختارگرایی , ساختارمندی , سازمان , روابط اجتماعی