ارزیابی الگوهای مکانیابی بیمارستان شهید بهشتی آستارا با بهره گیری از معیارهای کمی و کیفی

بیمارستان ، یکی از عناصر مهم بهداشت نوین است. سلامت یک جامعه و یا جمعیت نیازمند دسترسی به خدمات پزشکی و بیمارستانی می باشد. مکانیابی تسهیلات عمومی شهری و مکانیابی مراکز خدمات پزشکی و درمانی، بیمارستانی و تخصیص آن ها به متقاضیان استفاده از آنها، یکی از مهم ترین چالش های پیش روی مدیران و برنامه ریزی شهری است. اهمیت مکانیابی در این حوزه و استفاده موثر از منابع به حدی است که هر گونه تصمیم نادرست علاوه بر بالا بردن هزینه های سیستم بهداشت و درمان می تواند صدمات جبران ناپذیری را به سلامت فردی و اجتماعی وارد کند. در اغلب شهرها عدم تخصص متناسب فضا و جایابی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، به ویژه مراکز درمانی(بیمارستان)و به دلیل تعداد فراوان پارامترهای موثر بر مکانیابی و همین طور ناسازگاری برخی از آ نها ، تصمیم گیرندگان را برای انتخاب محل بهینه خدمات درگیر فرایند پیچیده ای کرده است که افزایش روز افزون مشکلات شهری و شهروندان را به دنبال داشته است. لذا این امر لزوم استفاده از روش های موثر و سیستم های رایانه ای را در مکانیابی بهینه این مراکز درمانی را بیش از پیش آشکار ساخته است. که در این پژوهش معیارهای مکانیابی واستقرار بیمارستان بیان شده و به ارزیابی کیفی این کاربری پرداخته شده است. که هدف نگارندگان این پژوهش، پرداختن به مساله ارزیابی و بررسی الگوهای مکانیابی بیمارستان شهید بهشتی درشهرآستارا باتوجه به معیار های کمی وکیفی ذکر شده به وسیله ماتریس های سازگاری، مطلوبیت و ظرفیت وابستگی می باشد. پژوهش مورد نظر ، یک پژوهش موردی است که در شهر آستارا انجام شده است که داده های این پژوهش در قالب جمع آوری اطلاعات ، مشاهده و با استفاده از مدل ارزیابی کمی و کیفی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است و بر اساس نتایج به دست آمده از ارزیابی ماتریس ها، مکانیابی بیمارستان موجود نامناسب و به جهت تازه تاسیس بودن با توجه به کاربری های همجوارآن، می توان تمهیداتی برای بهبود شرایط به کار گرفته شود.

ارزیابی الگوهای مکانیابی بیمارستان شهید بهشتی آستارا با بهره گیری از معیارهای کمی و کیفی Keywords:

مکانیابی , مراکز درمانی (بیمارستان) , ارزیابی معیار , ماتریس , شهر آستارا