بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با عملکرد بالینی از دید دانشجویان گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز (سال 1395)

سابقه و هدف: وجود فاصله بین دانش نظری و دانش بالینی یکی از مشکلات اساسی در حوزه علوم پزشکی و توانبخشی از جمله گفتاردرمانی می باشد که راهکارهای متعددی برای رفع آن ارایه شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با عملکرد بالینی از دید دانشجویان گفتاردرمانی دانشکده علوم پزشکی اهواز در سال1395 انجاد شده است.مواد و روش ها: در پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر، 38 دانشجوی دوره کارشناسی گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده از پرسشنامه روا و پایایی بود که به بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با عملکرد بالینی از سه بعد مربی، دانشجو و مربی آموزشیمی پرداخت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل، آنالبز واریانس یک طرفه صورت گرفت.یافته ها: میانگین نمره کل کسر شده برای راهکارهای ارایه شده در جهت کاهش شکاف دانش نظری با عملکرد بالینی 56 / 0 ± 2 / 3 بود. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که در میان عوامل مربوط به مربی، تجربه بالینی مربیان با نمره 60 / 0 ± 55 / 3 ، در عوامل مربوط به دانشجو داشتن علاقه به رشته و داشتن اعتماد به نفس در دانشجویان به ترتیت با نمرات 84 / 0 ± 21 / 3 و 96 / 0 ± 21 / 3 و در عوامل مربوط به برنامه ریزی آموزشی به کارگیری مربیان با صلاحیت بالینی و علمی در بالین 59 / 0 ± 57 / 3 به عنوانمهمترین راهکارها انتخاب شدند. همچنین هیچگونه تفاوت معناداری بر اساس جنسیت، سال تحصیلی و معدل با نمرات هر سه حیطه یافت نشد (05 / 0 < P).نتیجه گیری: با توجه به وجود شکاف بین دانش نظری و بالینی، شناسایی، برنامه ریای و بکارگیری راهکارهای مناسب در ابعاد مختلف آن شامل پارامترهای مرتبط با مربی، دانشجو و برنامه ریای آموزشی در جهت کاهش و حذف این شکاف در حوزه آسیب شناسی گفتار و زبان امری ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

دانش نظری , دانش بالینی , دانشجویان گفتاردرمانی