بررسی تاثیر کشت گیاهان علوفه ای در کاهش رواناب و حفاظت خاک در مناطق ییلاقی رودسر

پوشش گیاهی درصدی از باران را به صورت برگآب نگه داشته و از برخورد مستقیم ذرات باران به خاک جلوگیری می کند و شرایط را برای نفوذ آب در خاک فراهم و جریان آب سطحی را به زیر قشری و زیر زمینی تبدیل می کند عدم پوشش گیاهی مناسب زمینه را برای فرسایش پذیری، پراکنش خاکدانه ها، سله بستن خاک و از طرفی حرکت رواناب آب شرایط را برای فرسایش سطحی، شیاری و در نهایت فرسایش خندقی را بوجود می آورد. در تابستان سال 1379 در چندین منطقه از گیلان به خصوص در منطقه مطالعه ، به علت عدم پوشش گیاهی مناسب (در اثر تخریب اراضی)، بارشهای شدید و کوتاه مدت تبدیل بهجریان سیل همراه با گل و لای شد که منجر به حسارات مالی و جانی در سطح استان گردید. جهت اجرای این طرحس از ابتیاع زمین در منطقه ییلاقی اشکورات از زیر حوزه های رودخانه پلرود اقدام به محصور کردن ، قطعه بندی ، ایجاد کانال جهت نصب مخازن و جمع آوری روان آب و رسوب می شود و سپس به کشت گیاهان مورد نظر تیمارها (شبدر سفید – گندم – شاهد – یونجه همدانی – قره یونجه – اسپرس ساتیوا ) اقدام شد. این طرح در 6 تیمار و 3 تکرار اجرا و تیمارها از لحاظ کاهش رواناب و تولید رسوب، آمار برداری شد پس آمار برداری، به تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از برنامه کامپیوتری SPSS پرداخته و در نتیجه اسپرس ساتیوا نسبت به سایر تیمارهای علوفه ای و کشت غالب منطقه (گندم) برتری داشت.

بررسی تاثیر کشت گیاهان علوفه ای در کاهش رواناب و حفاظت خاک در مناطق ییلاقی رودسر Keywords:

فرسایش خاک , حفاظت خاک , گیاهان علوفه ای