بنیانهای نظری اقتصاد مقاومتی

؛ اقتصاد مقاومتی اقتصاد مبتنی بر اعتماد به نفس ملی اقتصادی است. این اعتماد به نفس اقتصادی نه تنها به نجات ایران از تحریم های تحمیلی بین المللی کمک می کند، بلکه قادر است ظرفیت های داخلی را به سمت ایجاد شغل، بالابردن ارزش افزوده در کشور و در نهایت به توسعه صادرات سوق دهد. اقتصاد مقاومتی موجب توانمندی اقتصاد برای بهبود سریع اثرات ناشی از شوک های اقتصادی تخریب کننده خارجی و تسهیل شرایط برای ایستادگی در برابر آثار این شوک ها و مبتنی بر قابلیت های داخلی است که حاوی سناریوهایی جهت تحقق آن می باشد. این مفهوم در سایر نقاط جهان با اصطلاح مرسوم در ایران رایج نبوده و درعوض نزدیک ترینمفهوم به آن که دارای سابقه در نقاط دیگر نیز می باشد، اقتصاد تاب آور نامیده می شود که عموما در مقابل اقتصاد آسیب پذیر بکار برده شده و طیفی از حوزه های گوناگون را دربرمی گیرد. اصطلاح اقتصاد مقاومتی برای اولین بار در ایران در سال 1389 از سوی مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از کارآفرینان کشور مطرح شد و پس از آن نیز در سخنرانی های متعددی مورد تاکید ایشان قرار گرفت. اقتصاد مقاومتی، ایجاد آمادگی و مقاومت در برابر توطیه ها و برنامه های کشورهای دیگر در شرایطی است که تجارت و تعاملات بین الملل برای آن کشور مقدور نمی باشد. این پژوهش که از نوع توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است، به بررسی بنیان های نظری اقتصاد مقاومتی می پردازد. تبیین و توصیف این مطالعه کیفی نشان می دهد که اقتصاد مقاومتی تنها روش کاربردی جهت مقابله با تحریم ها بوده و انتخاب و بکارگیری این استراتژی اقتصادی به طرق مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.

Keywords:

اقتصاد مقاومتی , سیاست اقتصادی , تاب آوری اقتصادی , آسیب پذیری اقتصادی , اقتصاد حمایتی