بررسی رابطه خودارزیابی منفی و اضطراب حالت با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دوره کارشناسی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه خودارزیابی منفی و اضطراب حالت با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه ارومیه بود که در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل بودند. روش مورد استفاده در این پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی (رگرسیون چندگانه) بود. نمونه پژوهش 125 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی در رشته های مختلف بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ترس از ارزیابی منفی که دارای 12 گویه می باشد و اضطراب صفت- حالت که دارای 40 گویه است، استفاده شد. برای پیشرفت تحصیلی معدل دانشجویان ملاک قرار داده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند گانه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد بین خودارزیابی منفی و اضطراب حالت با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی معنادار وجود دارد و هر دو متغیر پیش بین نسبتا متوسطی برای پیشرفت تحصیلی می باشند.

Keywords:

خودارزیابی منفی , اضطراب حالت , پیشرفت تحصیلی , دانشجویان