بررسی رابطه احساس خودکارآمدی با سلامت عمومی دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و احساس خودکارآمدی با سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری که در سال تحصیلی 95-1394 در این دانشگاه تحصیل می کردند تشکیل می دادند. نمونه آماری پژوهش را 450 نفر از دانشجویان دختر و پسر این دانشگاه تشکیل می دادند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش متشکل از مقیاس مقیاس خودکارآمدی بندورا و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ بود. در تجزیه و تحلیل نتایج از روش های آماری توصیفی و استنباطی با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS23 استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین سلامت عمومی و خودکارآمدی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که خودکارآمدی در دانشجویان دختر بالاتر از آن در دانشجویان پسر بوده است ولی بین سلامت عمومی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی دار وجود نداشت. یافته های پژوهش دال بر رابطه مثبت بین سلامت عمومی با خود کارآمدی نشانگر نقش احساس خودکارآمدی در افزایش سلامت روان و جسم افراد است. بر این اساس لازم است که با آموزش های مناسب تلاش گردد که احساس خودکارآمدی دانشجویان افزایش یابد.

Keywords:

خودکارآمدی , سلامت عمومی , دانشجویان