اثربخشی آموزش خودکارآمدی در تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش خودکارآمدی در تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر ششم ابتدایی طبس انجام گرفت. روش پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر طبس در سال تحصیلی 1396-1395 تشکیل می دادند که از میان آنها به روش نمونه گیری تصادفی 30 نفر به طور تصادفی خوشه ای چند مرحله ای در گروه آزمایش ( 15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) جایگزین شدند. به گروه آزمایشی، 8 جلسه برنامه خودکارآمدی داده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تعلق به مدرسه بتی و همکاران ( 2005 ) استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودکارآمدی در تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر ششم ابتدایی طبس مورد تایید قرار گرفته است و دانشجویان گروه آزمایش نسبت به دانش آموزان گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، تعلق به مدرسه بیشتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکارآمدی در افزایش تعلق به مدرسه دانش آموزان اثربخش است.

Keywords:

آموزش خودکارآمدی , تعلق به مدرسه , دانش آموزان