بررسی رابطه بین فعالیت دانش آموزان ابتدایی و نحوه تدریس معلمان در درس ریاضی

هدف این مقاله بررسی رابطه ی بین روش تدریس اتخاذ شده از سوی معلمان ریاضی و وضعیت درس ریاضی دانش آموزان مقطع ابتدایی میباشد. در مطالعه حاضر، روشتحقیق کیفی و کمی ترکیب شده است. محقق از بخشهای نظرسنجی مربوط به عقاید معلمان درباره تدریس موثر، نظرات معلمان درباره تدریس موثر ریاضی و یادگیری و گزارشات شخصی درباره فعالیتهای کلاس درس استفاده کرده است. محقق از بخشهای نظرسنجی استفاده میکند که حاوی جملاتی درباره ی خود کفایی ریاضی، خود مفهومی ریاضی و اضطراب میباشد. تعداد کل شرکت کنندگان در تحقیق تجربی 3478 نفر بودند که در نظرسنجی معلمان ریاضی پایه ابتدایی 390 معلم شرکت نمودند. در نظرسنجی دانشآموزان ابتدایی تعداد کل 3038دانش آموز شرکت کردند؛ روش جملات تمام نشده نیز در نظرسنجی شامل شد و نقاشی 61 دانش جمع آوری شد. در مصاحبه های پدیده شناختی پنج دانش آموز پایه ششم شرکت کردند. نتایج تحقیقات تفاوت بین تاثیر عقاید معلمان و گزارشات شخصی درباره فعالیتهای کلاس درسی و شاخص خودباوری دانش آموزان از ریاضی: خودکفایی، خودباوری و اضطراب را نشان میدهد. پی بردیم که عقاید سازنده معلمان تاثیر مثبتی بر شاخص های وضعیت ریاضی دانش آموزان ندارد تحلیل تاثیر پارامترهای اجتماعی-جمعیت شناختی معلمان نشان میدهد که چند نوع تناسب بین این پارامترها، روش تدریس و شاخصهای خودباوری ریاضی دانشآموزان وجود دارد. میتوان به این نتیجه رسید که خودکفایی، خودباوری و اضطراب ریاضی نه تنها به روش تدریس مورد استفاده معلم بلکه به تعامل چند عامل از جمله ویژگی های جنسیتی، محل زندگی، برنامه آموزشی و تعدادی عوامل مختص معلمان طبق تجربه، آموزش و سن بستگی دارد.

Keywords:

روش تدریس , تدریس ریاضی , وضعیت ریاضی دانش آموزان , مثبت گرایی