بررسی رابطه اعتیاد به اینترنت، تکانشگری، خودتنظیمی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دوره متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اعتیاد به اینترنت، تکانش گری، خودتنظیمی با سازگاری اجتماعی در بین دانش آموزان پسر دوره متوسطه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسردوره دوم متوسطه منطقه 20 شهرتهران بود که تعداد 200 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای از بین دبیرستانهای نواحی 2 و 5 منطقه 20، شهر تهران انتخاب شد. طرح پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بوده، از پرسش نامه اعتیاد به اینترنت یانگ، تکانش گری بارات، خود تنظیمی پنتریچ و دی گروت و سازگار ی اجتماعی بل به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. همچنین برای تجزیه وتحلیل آماری از فرمول بتا و آر استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین اعتیاد به اینترنت، تکانشگری، خودتنظیمی باسازگاری اجتماعی دردانش آموزان پسر دوره متوسطه رابطه ی معناداری وجود دارد. طبق نتایج انتظار می رود هرچه شدت اعتیاد به اینترنت بیشتر باشد سطح سازگاری اجتماعی فرد پایین تر باشد. همچنین نوجوانانی که تکانشگری و پرخاشگری بالاتری دارند کمتر می توانند با همسالان خود رابطه مناسبی برقرار کنند و سازگاری اجتماعی کمتری دارند. همچنین نوجوانان با افزایش تمرین مهارت خودتنظیمی خود می توانند از سطح موفقیت بیشتری در اجتماع برخوردار باشند و از سازگاری اجتماعی بالاتری برخوردار شوند.

بررسی رابطه اعتیاد به اینترنت، تکانشگری، خودتنظیمی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دوره متوسطه Keywords:

اعتیاد به اینترنت , تکانشگری , خودتنظیمی , سازگاری اجتماعی