تاثیر مالچ های مختلف بر میزان فرسایش بادی خاک در سری های زمانی

فرسایش بادی یکی از جنبه های مهم تخریب اراضی در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود، به طوری که حدود 20 درصد مساحت اراضی دنیا را تحت تاثیر خود قرار داده است. باد با جابجایی تپه های ماسه ای فرایند بیابان زایی را تشدید می کند. بنابراین تثبیت و جلوگیری از آن-ها ضروری است. راهکار مبارزه با این پدیده کاهش سرعت باد یا افزایش پوشش سطحی و بالا بردن مقاومت خاک در برابر باد های فرساینده می باشد. به این منظور هدف این پژوهش، مقایسه ی برخی از انواع تثبیت کننده های ماسه های روان و تعیین مناسب ترین مالچ سازگار با طبیعت جهت کاهش فرسایش خاک به روش مطالعات آزمایشگاهی بود. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. پس از اعمال تیمارها، سینی های حاوی مالچ های مختلف برای مدت 7 روز در هوای آزاد خشک شدند و میزان فرسایش خاک در سه زمان 20، 40 و 60 دقیقه، به وسیله تونل باد، اندازه گیری گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که مالچ پلیمری با سطح 10 گرم پلی وینیل استات + 1000 میلی لیتر آب کمترین میزان فرسایش خاک را داشت و به عنوان تیمار مناسب به منظور تثبیت ماسه های روان توصیه می گردد.

Keywords:

تثبیت ماسه های روان , تونل بادی , مالچ , پلی وینیل استات