ارزیابی ظرفیت ژیوتوریسم منطقه نایبند با روش پریرا

منطقه نایبند در استان بوشهر و در سواحل خلیج فارس واقع شده است که دارای مناظر ارزشمند زمین شناسی و ژیومورفولوژیکی و زیست محیطی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ظرفیت سنجی ژیوتوریسمی منطقه نایبند با روش پریرا تدوین شده است. روش پریرا یکی از روش های بسیار جامع است که از لحاظ ارزش ژیومورفولوژیکی و ارزش مدیریتی به ارزیابی توان یک ژیومورفوسایت جهت توسعه گردشگری می پردازد. بر اساس روش پریرا، خلیج نایبند به دلیل داشتن چشم انداز طبیعی با ارزش از جمله خورهای متعدد، جنگلهای حرا، سواحل ماسه ای، گونه های گیاهی و جانوری, اشکال زمین شناختی و ژیومورفیک دارای ارزش ژیومورفولوژیکی بالا (5/62) و به دلیل جاده دسترسی و قابلیت دید مناسب، جاذبه های طبیعی و فرهنگی، حفاظت قانونی و دسترسی به مراکز خدماتی، دارای ارزش مدیریتی بالا (7/11) در میان سایر ژیومورفوسایت های منطقه است و پس از خلیج نایبند، ژیومورفوسایت های دماغه نایبند، خور عسلویه و خور بساتین, به ترتیب دارای بالاترین تا کمترین ارزش ژیومورفولوژیکی و مدیریتی جهت توسعه ژیوتوریسم منطقه نایبند بوده است. بنابراین از دیدگاه ژیوتوریسم، جذب گردشگر در منطقه نایبند نیازمند مطالعه جامع جهت شناسایی اشکال و فرآیندهای شکل گیری ژیومورفوسایت ها، ایجاد تسهیلات جهت رفع محدودیت های دسترسی و ارایه خدمات گردشگری و حفاظت از ژیومورفوسایت هاو کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله آلودگی هوا و آب در منطقه است.

Keywords:

ژیوتوریسم , روش پریرا , منطقه نایبند