ارزیابی ظرفیت ژیوتوریسم منطقه نایبند با روش پریرا
Publish Year: 1396
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 710
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
WSEC01_228
Index date: 10 February 2019
ارزیابی ظرفیت ژیوتوریسم منطقه نایبند با روش پریرا abstract
منطقه نایبند در استان بوشهر و در سواحل خلیج فارس واقع شده است که دارای مناظر ارزشمند زمین شناسی و ژیومورفولوژیکی و زیست محیطی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ظرفیت سنجی ژیوتوریسمی منطقه نایبند با روش پریرا تدوین شده است. روش پریرا یکی از روش های بسیار جامع است که از لحاظ ارزش ژیومورفولوژیکی و ارزش مدیریتی به ارزیابی توان یک ژیومورفوسایت جهت توسعه گردشگری می پردازد. بر اساس روش پریرا، خلیج نایبند به دلیل داشتن چشم انداز طبیعی با ارزش از جمله خورهای متعدد، جنگلهای حرا، سواحل ماسه ای، گونه های گیاهی و جانوری, اشکال زمین شناختی و ژیومورفیک دارای ارزش ژیومورفولوژیکی بالا (5/62) و به دلیل جاده دسترسی و قابلیت دید مناسب، جاذبه های طبیعی و فرهنگی، حفاظت قانونی و دسترسی به مراکز خدماتی، دارای ارزش مدیریتی بالا (7/11) در میان سایر ژیومورفوسایت های منطقه است و پس از خلیج نایبند، ژیومورفوسایت های دماغه نایبند، خور عسلویه و خور بساتین, به ترتیب دارای بالاترین تا کمترین ارزش ژیومورفولوژیکی و مدیریتی جهت توسعه ژیوتوریسم منطقه نایبند بوده است. بنابراین از دیدگاه ژیوتوریسم، جذب گردشگر در منطقه نایبند نیازمند مطالعه جامع جهت شناسایی اشکال و فرآیندهای شکل گیری ژیومورفوسایت ها، ایجاد تسهیلات جهت رفع محدودیت های دسترسی و ارایه خدمات گردشگری و حفاظت از ژیومورفوسایت هاو کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله آلودگی هوا و آب در منطقه است.
ارزیابی ظرفیت ژیوتوریسم منطقه نایبند با روش پریرا Keywords:
ارزیابی ظرفیت ژیوتوریسم منطقه نایبند با روش پریرا authors
سمیه خالقی
استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه شهید بهشتی