مفاهیم مرتبط با مرگ و مرگاندیشی در شعر شاعران عارف
Publish place: Sixth National Conference on Literary Studies A new look at contemporary narrative literature
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 362
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MATNPAGOOHI06_167
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
مهمترین عامل شکل گیری فلسفه و گرایش انسان به تفکر و اندیشیدن، مرگ است. اگر مرگ نبود، انسان هیچگاه به بودن و فلسفه هستی خویش نمی اندیشید؛ از این رو اساس جهان بینی هر انسانی در چگونگی نگرش او به مرگ خلاصه میشود. شاعران عارف نیز در کنار دیدگاه الهیاتی و عرفانی که به مساله مرگ داشتهاند، از منظر روانشناسی و اجتماعی نیز به موضوع مرگ و مرگاندیشی نگریسته اندو به عوامل ترس انسان از مرگ و حالات روانی که از مرگ اندیشی به فرد دست می دهد و نیز تاثیر وضعیت اجتماعی افراد در روی آوردن به مرگ اندیشی اشاره کرانده. در شعر این شاعران، مرگ یکی از ارکان مهم به شمار رودمی که مضامین و مفاهیم اصلی جهان بینی آنها با مرگ و مرگاندیشی ارتباط نزدیک و انکارناپذیری دارند. مفاهیمی چون عزلتگزینی ، دنیاستیزی ، اغتنام فرصت ، ناپایداری دنیا ، زودگذری عمر ونصیحت و تعالیم اخلاقی همگی در پیوند با مفهوم مرگ معنا می یابند.
Keywords:
Authors
فرهاد محمدی
دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان