سیر شاهنامه نگاری در ایران با معرفی و بررسی نسخه کهن نگاره دار شاهنامه بایسنقری

شاهنامه فردوسی به عنوان مهم ترین کتابی که در طول تاریخ هنر نقاشی ایران به تصویر درآمده است از جایگاه ویژه ای از نظر تعامل میان ادبیات و نقاشی برخوردار است در نوشتار حاضر به هم گاهی ادبیات فارسی با هنر نگارگری ایرانی پرداخته شد است از برپایی نگارخانه های تبریز در عهد غازان خان در دوره ایلخانی شاهنامه فردوسی همواره سرچشمه الهام هنرمندان ایرانی خصوص نقاشان قرار داشته است دوره تیموری یکی از درخشان ترین دوره های هنر ایرانی اسلامی است و نسخه ارزشمند شاهنامه ی بایسنقری در این دوره داستان های حماسی و غرور آفرین و افتخارهای ملی ایرانیان در ساهنامه فردوسی را به تصویر کشیده است بر ایناساس در پژوهش توصیفی تحلیلی حاضر که بر پایه مطالعات کتابخانه ای و با هدف آشنایی با مهم ترین شاهنامه های مصور بویژه شاهنامه بایسنقری انجام گرفته است به شیوه ی نگارگری و دیگر آرایه های هنری و فنون ظریف کتابت که مقوله ای قابل تامل و بررسی است پرداخته شده است نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده چگونگی تلفیق هنر ملل مختلف با هویتی ملی در این نسخه فاخر است از سویی در این نوشتار ضمن معرفی مختصر شاهنامه های مصوری که از جنبه های هنری دارای اهمیت خاصی هستند به بررسی شاهکار جاویدان شاهنامه ایلخانی شاهنامه بایسنقری پرداخته شده است

Keywords:

ادبیات ایرانی , نگارگری , مکتب هرات , شاهنامه نگاری , شاهنامه بایسنقری