مکان یابی پارک های شهری با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره (مطالعه موردی: شهر همدان)

فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن در سطح شهر اهمیت زیادی دارد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که فضاهای سبز شهری باعث افزایش فعالیت های فیزیکی، سلامت شهری و رفاه روانی ساکنان می شود. با این حال توزیع فضاهای سبز شهری به طور مساوی و منسجم صورت نمی پذیرد. علاوه بر این، دسترسی به فضای سبز عمومی اغلب براساس سطح نژاد و درآمد طبقه بندی می شود. بنابراین تحقیق حاضر با هدف یافتن مکان های مناسب جهت احداث فضای سبز شهری در شهرستان همدان با استفاده از توانایی های سیستم اطلاعات مکانی و تلفیق آن با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی ( F-AHP ) و همچنین تحلیل فضایی ساختار توزیع شدگی و پراکندگی فضاهای موجود در سرتاسر شهر، می باشد. بنابراین از معیارهای نزدیکی به مراکز آموزشی، فرهنگی، مسکونی، راه ها و تاسیسات شهری و دوری از فضاهای سبز موجود و همچنین دسترسی به زمین های بایر، جهت تولید نقشه مکانیابی فضای سبز با 5 کلاس نامناسب، نسبتا نامناسب، متوسط، نسبتا مناسب و مناسب، استفاده شد. که مناطق مناسب پس از اولویت بندی، در 76 % از وسعت کل در محدوده با کاربری بایر قرار دارند که از این مقدار، 59 % در مالکیت شهرداری و سازمان میراث فرهنگی و صنایع گردشگری، 32 % در مالکیت نظامی و در 9 % از وسعت کل در مالکیت سازمان منابع طبیعی شهرستان همدان می باشند.

مکان یابی پارک های شهری با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره (مطالعه موردی: شهر همدان) Keywords:

مکان یابی , فضای سبز شهری , سیستم اطلاعات جغرافیایی , فرایند سلسله مراتبی تحلیلی