طبقه بندی شاخص های تخصیص کاربری زمین شهری با رویکرد توسعه ی پایدار
Publish place: Eighth International Conference on Sustainable Development, Urban Development and Reconstruction
Publish Year: 1397
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 887
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
NCSDUS08_174
Index date: 9 March 2019
طبقه بندی شاخص های تخصیص کاربری زمین شهری با رویکرد توسعه ی پایدار abstract
تخصیص کاربری زمین به معنی روند تخصیص فعالیت ها یا کاربری های مختلف به واحدهای یک منطقه در یک زمینه جغرافیایی است. اثرات منفی تخصیص نامناسب زمین مانند تخریب زیست محیطی، بی عدالتی اجتماعی و پراکندگی رشد شهری، همگی بر لزوم توجه به پایداری در فرایند برنامه ریزی کاربری زمین و تخصیص آن تاکید دارند. پایداری جامع در تخصیص کاربری زمین به عنوان تعادلی بلندمدت بین توسعه اقتصادی، حفاظت زیست محیطی، استفاده کارا از منابع و عدالت اجتماعی تعریف می شود. در ادبیات شهرسازی و در مقالات متعدد به موضوع تخصیص کاربری زمین با استفاده از روش ها و مدل های مختلف پرداخته شده است. در این مطالعات شاخص های تخصیص کاربری زمین بر اساس رویکردی مشخص استخراج نشده و بیشتر بر ارایه ی الگو و مدل نهایی تخصیص زمین تاکید گردیده است؛ درحالی که برای برنامه ریزان شهری و متخصصین حوزه ی شهرسازی تعیین شاخص ها بر اساس رویکرد مشخصی که بتواند امر توسعه شهر را بر اساس اصول پایداری ارتقاء بخشد، اهمیت بسیاری دارد. بنابراین با توجه به اینکه یکی از روش های مطلوب برای توسعه مبانی نظری پژوهش، تعیین معیارهای موثر بر موضوع پژوهش است، در این مقاله کوشش شده است معیارها و شاخص های مورد استفاده برای تخصیص کاربری زمین با رویکرد توسعه ی پایدار استخراج، تعریف و طبقه بندی شوند. بر این اساس ضمن ارایه ی چارچوبی کلی از شیوه نگرش به مفهوم توسعه ی پایدار در برنامه ریزی کاربری زمین و مطالعه ی پژوهش های مختلف در این حوزه و استفاده از روش پژوهش ترکیبی، شاخص های بکار رفته در مطالعات مختلف در قالب ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی دسته بندی و ارایه شده اند.
طبقه بندی شاخص های تخصیص کاربری زمین شهری با رویکرد توسعه ی پایدار Keywords:
طبقه بندی شاخص های تخصیص کاربری زمین شهری با رویکرد توسعه ی پایدار authors
پروانه ژاله رجبی
دانش آموخته دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکده عمران،معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رضا احمدیان
دکتری شهرسازی، استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
زهرا سادات زرآبادی
دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران