مسیریابی مبتنی بر گره های خودخواه و گره رله کننده در شبکه های تحمل پذیر تاخیر

در شبکه های تحملپذیر تاخیر به دلیل متحرک بودن گره ها لینک ها ناپایدار است. به همین دلیل برای مسیریابی یک بسته از گرهمبدا به سمت گره مقصد باید از گره های میانی استفاده شود. ممکن است بعضی گره ها در رله کردن بسته های سایر گره ها همکاری خوبی نداشته باشند. این نوع گره ها، گره خودخواه نامیده می شوند. روش های قبلی برای مقابله با گره های خودخواه، اقدام به حذف این گره ها از شبکه می کنند که این کار باعث کاهش تعداد گره های شبکه می شود. برای حل این م شکل در این مقاله روش جدیدی معرفی شده ا ست که اقدام به تشویق گره های خودخواه می کند. به صورتی که گره های خودخواه برای اینکه بسته های خود را بتوانند به مقصد برسانند باید بسته سایر گره ها را رله کنند و اعتبار خود را افزایش دهند. روش پیشنهادی یک مکانیزم مدیریت بافر نیز دارد که در مواقع مورد نیاز تصمیم می گیرد کدام بسته ارسال شود یا از بافر حذف شود. روش پیشنهادی با نرم افزار شبیه سازی THE ONE شبیه سازی شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد روش پیشنهادی باعث افزایش نسبت تحویل و کاهش میانگین تاخیر می شود.

Keywords:

شبکه های تحمل پذیر تاخیر , گره خودخواه , مدیریت بافر , مسیریابی , اعتبار