بررسی رابطه دینداری و عدالت اجتماعی از منظر نهج البلاغه

هدف از این پژوهش، واکاوی اندیشه های اجتماعی و سیاسی امام علی (ع) درباره عدالت و توصیف دقیق انواع جهتگیری دینداری و عدالت اجتماعی در اندیشه ایشان است. این پژهش به دنبال پاسخ به این سوال است که؛ اندیشه اماماول شیعیان در کدام طیف از انواع دینداری قرار می گیرد و تبلور بخش کدام نوع از عدالت اجتماعی است در اینمطالعه، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی قیاسی، از متن کتاب نهج البلاغه؛ به مثابه متن اصلی، مقوله هایمرتبط با عدالت دینداری استخراج گردید. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از این است که مفهوم عدالت متناظر بارویکرد خق گرایانه و شایسته گرایانه می باشد و در نگرش راسینسکی به عدالت؛ مطابق با رویکرد رالزی است.در دیدگاه حضرت علی (ع)؛ عدالت در تمامی ارکان جامعه با مفاهیم حق نیاز، شایستگی، مساوات و برابریگره خورده است. عبارات مرتبط با عدالت در نهج البلاغه نشان می دهد که دیدگاه حضرت به مفهوم عدالت،نه نگاه محافظه کارانه و انطباق با وضع موجود و نه نگاه صرف مساوات گرایانه است. بلکه بر اساس شایستگیو لیاقت افراد از پاداش و امکانات برخوردار می شوند. در نگاه ایشان برابری و عدالت در جامعه، در پذیرشخلقت برابر انسان ها و رفع حداقل نیاز همه افراد نمایان می شود. از بعد دینداری،

Keywords:

عدالت اجتماعی , نهج البلاغه , دین داری , امام علی , انصاف