جایابی بهینه ایستگاه های شارژ خودرو الکتریکی در شبکه های هوشمند مبتنی بر بهینه سازی تجمع ذرات فازی

در این مقاله مسیله مدلسازی احتمالاتی جایابی و تعیین ظرفیت بهینه ایستگاه های شارژ خودرو الکتریکی در شبکههای توزیع با درنظرگرفتن عدم قطعیت های موجود در سیستم توزیع از جمله باس های بار از دید برنامه ریز به صورتچندهدفه بیان گردیده و به صورت تک هدفه با الگوریتم بهینه سازی تجمع ذرات فازی حل گردیده است. در این پایاننامه جایابی ایستگاه های شارژ خودرو برقی، با در نظر گرفتن پارامترهای قیمت زمین و فاصله مجل احداث ایستگاه تا پستحل گردیده است. در این روش علاوه جایابی مکان ایستگاه های شارژ خودرو الکتریکی در شبکه توزیع، ظرفیت ایستگاه هایشارژ نیز مشخص می گردد. برای انجام این کار بایستی در منطقه جغرافیایی مورد نظر تعدادی نقطه براساس تراکمخودروهای برقی موجود در ناحیه جهت احداث ایستگاه شارژ کاندید کرد. اهداف این پایان نامه کاهش تلفات، بهبودپروفیل ولتاژ، کمترین قیمت زمین جهت احداث ایستگاه و دارای کمترین فاصله از پست می باشند. در واقع، مسیله موردنظر در این مقاله یک مسیله بهینه سازی است لذا دارای تابع هدف و قیود است. با توجه به عدم قطعیت باس های بار،مدلسازی عدم قطعیت به روش پارامتری انتقال بی بو ارایه شده است و کارآمدی روش ارایه شده با مدلسازی به روشمونت کارلو مقایسه گردیده است. مدل ارایه شده برای اثبات صحت به شبکه های 33 و 69 باس IEEE اعمال شده است. نتایج نشان میدهد که مدلسازی احتمالاتی جایابی بهینه ایستگاه های شارژ خودرو الکتریکی در شبکه های توزیع بادرنظرگرفتن عدم قطعیت های موجود در سیستم توزیع از جمله باس های بار منجر به نتایج مطمین جهت برنامه ریزیمی گردد. نتایج بدست آمده از چندین سناریو مقایسه شده اند که نشان دهنده طرح بهینه و اثر بهتر مطالعه همزمان نسبتبه مطالعه تک تک می باشد.

Keywords:

انتقال بی بو , مدلسازی احتمالاتی , ایستگاه های شارژ خودرو الکتریکی , عدم قطعیت , شبکه توزیع