حقوق معنوی همواره برای بشر با ارزش تر از حقوق مادی بوده است. با این حال، همیشه این سوال مطرح بوده که آیا می تواندر قبال تجاوز به حقوق معنوی مطالبه
خسارت نمود و پولی دریافت کرد. مقاله حاضر پس از نقد و بررسی دلایل مخالفین جبرانخسارت معنوی ، با استناد به اصل 171 قانون اساسی، قوانین عادی مختلف، رویه قضایی و
قاعده لاضرر مطالبه
خسارت معنوی راجایز می داند در نظام حقوقی ایران نیز
خسارت معنوی قابل جبران است. در فقه اسلامی برای جبران ضررهای معنوی، روششناخته شده ای وجود ندارد، اما شیوه های متداول در حقوق عرفی و موضوعه، در فقه نیز قابل پذیرش به نظرمی رسد؛ زیرا روش های جبران
خسارت معنوی، اموری نسبی و برآیندی از اندیشه های حقوقی و اجتماعی هر عصر هستند؛ و از سکوت و عدم ردع شارع می توان رضایت و حکم شرعی را دریافت. بنابراین می توان اظهار داشت که پذیرش
جبران مالی و انواع جبران های غیر مالی به منظور ترمیم ضرر معنوی در فقه اسلامی قابل توجیه و دفاع است.