نقش پیشآگهی دهنده بیانEGFR، IGF-1R، VEGFR-2 و HIF-1α در بیماران سرطان پستان تریپل نگاتیو ایرانی

سرطان پستان تریپلنگاتیو(TNBC) 1 با پیش آگهی بد، تا به امروز انتخاب های درمانی محدودی داشته است. هدف این مطالعه جستجوی میزان بیان گیرنده های تیروزین کینازی EGFR، IGF-1R، VEGFR-2 وفاکتورHIF-1α در TNBC و نقش پیش آگهی دهنده آنها میباشد. جمعیت مورد مطالعه، 104 بیمار مبتلا به سرطان پستان بودند که در ابتدا تریپلنگاتیو بودن آنها تایید شد و سپس بیان بیومارکرها در نمونه های پاتولوژی آنها با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی IHC مورد مطالعه قرار گرفت. روش IHC بر روی اسلایدهای ریزآرایه بافتی TMA بیماران و با آنتی بادی اختصاصی برای هر مارکر انجام شد. پانزده بیمار((%14 با مرحله stage پایین تومور I و مابقی با مراحل بالاتر مرحله II با %46/6 ، مرحله III با %30/1 و متاستاتیک با %5/8 مراجعه داشته اند. فقط یک نفر با درجه هیستولوژیک I پذیرش شد و مابقی درجههای II و %49/5 III و %49/5 داشتند. میانگین پیگیری 53 ماه، با دامنه 15 تا 80 ماه، بود. در مدت پیگیری 23 نفر (%22/1) فوت کرند و به این ترتیب میانگین بقای کلی 48 ماه شد. از 104 بیمار با کارسینوم مهاجم، بیانEGFR در (%14)15 نمونه، VEGFR-2 در (%61) 63 نمونه، IGF-1R در (%78) 81 نمونه و HIF-1α در (%55 ) 57 نمونه بیان شدند. اگرچه در تحلیل تک متغیری P-Value=0.010, HR=3.247 و چند متغیری بقا، بیان EGFR به طور قابل توجهی با پیامدهای بدتر، در مقایسه با عدم بیان آن، در زمینهی بقای کلی همراه بوده است ، بیان هیچ کدام از دیگر مارکرها با بقای کلی ارتباطی نشان ندادند. این دسته بندی مولکولی بر اساس ایمونوهیستوشیمی پیامد بالینی متمایزی را نشان داده و تا کنون هیچ ارتباطی با پیش آگهی نشان داده نشده است.

Keywords:

سرطان پستان تریپلنگاتیو-HIF-1α , VEGFR-2 , IGF-1R , EGFR-بقای کلی.