تاثیر نگرش والدین در تمایل آنها نسبت به پیاده روی کودکان در سفرهای تحصیلی

علی رغم مزایای فراوان پیاده روی، استفاده ی کودکان از آن طی دهه های اخیر کاهش یافته است. لذا شناخت عوامل موثر در پیاده روی کودکان به مدرسه بسیار ضروری است. با وجود این و به خصوص در کشورمان، مطالعه زیادی در زمینه ی مذکور صورت نگرفته است. هدف پژوهش حاضر، سنجش تاثیر نگرش (شامل: نگرش والدین نسبت به شیوه ی پیاده روی و نگرش نسبت به ایمنی ) در کنار متغیرهای اجتماعی اقتصادی در تمایل والدین نسبت به پیاده روی کودکان شان در سفر به مدرسه است. نمونه گری تصادفی طبقه بندی شده در سال 1394 در مشهد از طریق توزیع پرسشنامه بین دانش آموزان 28 مدرسه و تکمیل آن توسط والدین صورت گرفته است (N=625). تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی برای دسته بندی مولفه های نگرش ها و مدل سازی معادلات ساختاری براساس نگرش های والدین در کنار متغیرهای خانوار انجام شد. در تمایل والدین نسبت به پیاده روی کودکان شان، در حالی که نگرش نسبت به ایمنی ترافیک بی معنی به دست آمد، نگرش نسبت به پیاده روی با ضریب بزرگ (0/34) معنی دارد شد. اگرچه ضرایب متغیرهای خودروی شخصی خانوار، گواهینامه ی مادر و پدر، تحصیلات مادر، متوسط درآمد خانوار و فاصله ی خانه از مدرسه کوچک به دست آمد، اما معنی دار بودند. یافته های پژوهش حاضر، پیشنهاد می دهد که در برنامه ریزی مدارس برای کمک به حمل و نقل پایدار، تمرکز بر بهبود نگرش های عام و کاربردی والدین نسبت به پیاده روی راه گشاست.

Keywords:

سفر تحصیلی , دانش آموز دبستانی , پیاده روی , نگرش ایمنی , نگرش پیاده روی