تاملی فقهی در حرزیت مکان های مجهز به دوربین مداربسته

یکی از فناوری هایی که در عصر کنونی، برای نظارت بر اماکن و تاسیسات، کنترل رفت و آمدهاو جلوگیری از ربوده شان اموال، کاربرد بسیار گسترده ای دارد دوربین مداربسته می باشد. اقتضاءشرایط امروزی زندگی بشری چنان است که در بعضی اماکن تنها راه صیانت و حفاظت از اموال،بهره گیری از فناوری فوق می باشد. پرسش اساسی این مقاله این است که آیا سرقت از مکانمجهز به دوربین مداربسته، واجد شرایط سرقت از حرز به حساب می آید یا خیر پاسخ به اینسوال، متفرع بر پرداختن به مسیله اساسی دیگری است و آن اینکه، مقوم مفهوم حرز چیست آیااشراف و نظارت بر مکان و به تعبیری دیگر مراعا بودن در صدق عنوان حرز کفایت می کند یادر صورت اثبات حرزیت نظارت، آیا ادله به گونه ای هست که شامل نظارت و پایش از طریقدوربین مداربسته نیز بشود اینکه لسان ادله از چنین شمولی منصرف بوده و نافی این گستردگیادعایی است نویسندگان با استناد به ادله ای که متن مقاله متکفل بیان آن است با کافی دانستننظارت و رویت در صدق عنوان حرز و با پذیرش توسعه در مصداق، امروزه مکان مجهز بهدوربین مداربسته را البته با تحقق شروطی، مصداق سرقت از مکان محروز می یابد.

Keywords:

فقه , حرز , دوربین مداربسته , نظارت