تهیه و ترسیم منحنی های عمق - سطح - تداوم در استان تهران

دو عامل بارش و شرایط فیزیوگرافی حوزه در بروز سیلاب موثر می باشند. برای مطالعه حجم و دبی سیلاب در حوزه های فاقد آمار جریان، از تبدیل بارش به رواناب استفاده می شود. بین مقدار، وسعت و مدت بارش روابطی حاکم است به طوری که هرچه مدت بارندگی بیشتر شوود، گستردگی آن نیز افزایش می یابد. تعیین مقدار واقعی بارش به ازاء مساحتهای مختلف امری لازم در مطالعات هیدرولوژی و منابع آب محسوس می شود. بدین منظور ابتدا کلیه رگبارهای اتفاقی در طول دوره آماری 31 ساله (1377 – 1346) که دارای مقادیر حداکثر و بیشترین فراگیری را داشته استخراج و در میان آنها (210 رگبار) تعداد 46 رگبار به عنوان رگبارهای حداکثر و فراگیر منطقه و رگبارهای انتخابی معین شده است. با استفاده از آمار باران نگارهای موجود در منطقه، تداوم رگبارهای انتخابی از 1 ساعته الی 48 ساعته مشخص گردیده تا در رسم منحنی های همباران در هر تداوم از آنها استفاده شود. رسم منحنی های همباران در تداوم های مختلف با استفاده از نرم افزار ILWIS به روش های گرادیان بارندگی و ژئواستاتیستیک (زمین آمار) انجام گرفته و با انتقال داده ها به نرم افزار Excel محاسبات لازم برای رسم منحنی های اولیه DAD انجام گردید و بر اساس مساحت بین محدوده همباران و میانگین بارش حاصله ازمنحنی های اولیه DAD منحنی های نهائی DAD ترسیم و ارائه شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که با افزایش مساحت در کلیه تداوم ها عمق بارش کاهش پیدا می کند و روند کاهش در منحنی هایی که از روش گرادیان بارندگی تهیه شده نسبت به روش ژئواستاتیستیک نسبتا بیشتر بوده است. حداقل مساحتی که حداکثر بارش در آن اتفاق افتاده، بر اساس طبقه بندی 5 میلی متری به طور متوسط 28 کیلومتر مربع به دست آمده است. علاوه بر این تغییرات بارندگی در مساحتهای ثابت در تداوم های 36 تا 48 ساعته و 24 تا36 ساعته اختلاف بیشترین را نسبتبه بقیه تداوم ها نشان میدهد.

Keywords:

منحنی های DAD , رگبار حداکثر و فراگیر , همباران , گرادیان بارندگی , ژئواستاتیستیک , استان تهران