رهایی از جزم سوم تجربه گرایی؛ طرد بازنمای یگرایی و حرکت به سوی استنباط گرایی

دانلد دیویدسن اعتماد به تمایز میان طرح مفهومی و محتوای تجربی را جزم سومتجربه گرایی معرفی می کند. در این مقاله نشان می دهیم که نقد دیویدسن درواقع متوجهکاستی های اساسی رویکرد بازنمایی گرایانه به معنا و معرفت است. آموزه محوریبازنمایی گرایی این است که در تبیین معنا و معرفت باید برای مفهوم بازنمایی اولویت قایلشد و آن را پایه ای تلقی کرد. انتقاد اصلی دیویدسن به رویکرد بازنمایی گرایانه این استکه ما درک روشن یا قابل فهمی از رابطه بازنمایی نمی توانیم داشته باشیم، زیرا اساسا هیچچیز یوجود ندارد که گزاره ها یا نظریه ها را صادق کند. در ادامه این ادعا را بررسیکرده ایم که انتقادهای دیویدسن را می توان با درپی شگرفتن رویکرد استنباط گرایانه پاسخگفت. به طور خاص، استنباط گرایی می تواند چگونگی فهم عبارت زبانی را تبیین کند وهمین طور برداشت غیردوگانه انگارانه از امر مفهومی به دست دهد. خود دیویدسن نیزبه رغم اشاره به مشکلات عمده بازنمایی گرایی، شرحی از معنا و معرفت به دست می دهدکه به علت تاکید بر مفهوم صدق، درنهایت به شکلی از بازنمایی گرایی متعهد است.

رهایی از جزم سوم تجربه گرایی؛ طرد بازنمای یگرایی و حرکت به سوی استنباط گرایی Keywords:

جزم سوم تجرب هگرایی , بازنمای یگرایی , استنبا طگرایی , طرح مفهومی , محتوای تجربی