مناسب سازی مبلمان شهری برای معلولین (نمونه موردی: پارک ساحلی میاندوآب)

یک شهروند معلول، از حقوق اجتماعی برابری با سایر شهروندان برخوردار است و این حق برابر، شامل امکان دسترسی آسان به اماکن مختلف شهری می شود. با توجه به گستردگی معلولیت ها این تحقیق در مورد جانبازان و نابینایان و معلولینی می باشد که مشکلات حرکتی و جسمی رنج می برند و از میزان اوقات فراغت بیشتری نسبت به دیگر افراد جامعه برخوردارند. طراحی فضاهایی مناسب جهت پرکردن اوقات فراغت یکی از نیازهای مهم و ضروری این قشر می باشد. شهر میاندوآب دارای جمعیت معلول فراوانی که ناشی از 8سال جنگ تحمیلی و عوامل گوناگون است می باشد. نوع تحقیق از نوع کاربردی می باشد. در روش تحقیق این پژوهش، ابتدا مرور منابع، سوابق موضوع مراجعه به قوانین و مقررات مصوب در این رابطه، و تحقیقات مشابه با موضوع بصورت کتابخانه ای انجام شد سپس قوانین و مقررات و ضوابط مربوط به مناسب سازی فضاهای شهری و پیاده رو ها در ارتباط با معلولین جسمی-حرکتی، از این منابع استخراج گردید. در بررسی میدانی و مشاهدات، مشکلات و محدودیت های وضع موجود با در نظر گرفتن ضوابط، شناسایی و نیازهای معلولان در استفاده بهینه از پارک استخراج شد. سپس با توجه به این ضوابط چند نمونه از قسمت هایی را که نیاز به مناسب سازی دارند با استفاده از نرم افزار های گرافیکی مناسب سازی شد. نتیجه اینکه ارایه بستر مناسب کالبدی در پارک ها با توجه به تجربیات کشورهای مختلف ، علاوه بر اینکه موجب حضور معلولینی که در جامعه مظلوم واقع شده اند در اجتماع می شود. باعث راحتی و آسایش سایر شهروندان نیز خواهد شد. در این مقاله پس از بیان عوامل موثر در کاربردی کردن فضاها برای معلولین نکات قابل توجه برای طراحی پارک مناسب معلولین ارایه شده است. سپس پیشنهاداتی جهت طراحی بهتر و مناسب تر پارک ارایه شده است.

Keywords:

حرکت , معلولین , مناسب سازی , میاندواب , پارک ساحلی