ارزیابی توصیفی تحلیلی موانع دوچرخه سواری شهری در شهر مشهد

امروزه رسیدن به حمل ونقل پایدار از اهداف اصلی مدیریت شهرها است. مطالعه بر روی شرایط شیوه های حمل و نقل پاک و شناخت موانع آن ها در هر شهر یا منطقه از الزامات اصلی برای افزایش بهره وری از این شیوه ها است. در پژوهش حاضر، میزان استفاده از دوچرخه و موانع آن در شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با شیوه توصیفی تحلیلی از طریق پرسشنامه که توسط محصلان و شاغلان شهر مشهد تکمیل شده، انجام پذیرفته است. طبق نتایج به دست آمده این پژوهش حدود نیمی از شهروندان در یک سال گذشته دوچرخه سواری نکرده اند. در پی آن بررسی ها نشان می دهد که مهمترین عوامل عدم استفاده از دوچرخه، کمبود و نبود مسیر دوچرخه و فاصله های طولانی بین مبدا و مقصد سفر است. بعلاوه بین عوامل تعریق بدن و نامرتب شدن وضع ظاهری و همچنین آلودگی هوا با مالکیت اتومبیل ارتباط معناداری بدست آمد، که طبق آن با افزایش مالکیت خودرو موافقت با این دو عامل نیز افزایش می یابد. سرانجام این موضوع به اثبات رسید که میزان تمایل به استفاده از دوچرخه سواری شهری در میان افرادی که علاقه بیشتری به دوچرخه سواری دارند بیشتر است.

Keywords:

حمل ونقل , دوچرخه سواری شهری , موانع , شهر مشهد