نقش خودکارآمدی و تعادل عاطفه بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به ام اس شهرستان زاهدان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش خودکارآمدی و تعادل عاطفه بر کیفیت زندگی بیماران ام اس شهر زاهدان است. در این تحقیق چون بررسی روابط بین متغیرها هدف اصلی پژوهش بوده و این متغیرها در زمان کنونی و نه در طول زمان روی بیماران مبتلا به ام اس مورد سنجش قرار گرفتند، طرح تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی بود. نمونه پژوهش حاضر شامل 56 بیمار ام اس که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (SGSES)، مقیاس تعادل عاطفه (ABS) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو دسته متغیر (خودکارآمدی و کیفیت زندگی، تعادل عاطفه و کیفیت زندگی) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه عاطفه مثبت رابطه معنادار با کیفیت زندگی داشته است (258/0= B، 159/2= T، 001/0> P) همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه عاطفه منفی رابطه معنادار با کیفت زندگی وجود داشته است (431/0- = B، 606/0= T، 035/0> P). نتایج نشان داد که عاطفه مثبت و منفی به طور معناداری با کیفیت زندگی بیماران ام اس رابطه داشته و نقش مهمی در تعیین و پیش بینی آن دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , تعادل عاطفه , کیفیت زندگی , بیماران ام اس.