مطالعه و بررسی معماری سنتی شهر تبریز و مراحل تحول ساختار شهری

در شهرسازی سنتی ایران بخشهای مختلف شهری اعم از محیط سکونتی (اجتماعی و فرهنگی(, محیط تجاری (بازار ومراکز خرید) و محیط حکومتی (ادارات وسازمانهای شهری) به نسبت جمعیت نیاز زمان وتکنولوژی زمان در ابعاد گستردهای برنامهریزی شده است به نحوی که این برنامهریزی ضمن آنکه قرنها دارای عملکرد وکارایی مناسبی بوده امروزه نیز در بسیاری موارد هنوز قابلیت اجرایی دارد. در کمتر نقاطی از مناطق شهری دنیا انسجام بین سه محیط فوق در عین جدایی فیزیکی از یکدیگر قابل درک وبرداشت است. بازار به عنوان فضای اقتصادی شهر به همراه مجموعه ای تحت پوشش ستون فقرات شهر را تشکیل میدهد در حالی که در سر چشمهها و انشعابات و محدودههای خود با سایر فضاهای شهری از جمله محلات مسکونی اتصال یافته است اگر چه فضاهای حکومتی نیز جایگاه مخصوص به خود را دارا هستند. با مطالعه روند موجود در شهرسازی سنتی به عنوان الگویی به منظور بهسازی بازسازی وتوسعه فیزیکی شهرهای امروز ضمن اینکه باعث احیا نظام مثبت شهرسازی سنتی میشود میتواند راه گشای حل مشکلات مربوط به نوع شهرسازیهای دوران معاصر باشد.

Keywords:

شهرسازی سنتی , محلهبندی بافت شهری , فضاهای شهری , توسعه شهری , دگرگونی ساختار شهر