کاربرد زبان نوشتار در نمایشگاه هاى هنر معاصر ایران

سفر به دنیاى زبان یکى از وجوه متمایز کننده هنر مدرن از هنر معاصر است. امروزه نشانه هاى زبانى و نوشتارى به لایه اى مهم و تاثیر گذار در خلق و دریافت آثار هنرى تبدیل شده اند. هنر معاصر ایران نیز از این امر مستثنى نیست. در همین راستا مقاله حاضر به دنبال نشان دادن چگونگى استفاده از نشانه هاى نوشتارى در خلق و برگزارى نمایشگاه هاى هنرى در ایران معاصر به عنوان جامعه آمارى و همینطور تاثیر آن در دریافت و خوانش مخاطب است. و در ادامه آن با مطالعه کمى نمونه این مقاله یعنى نمایشگاه هاى برگزار شده در گالرى طراحان آزاد طى سال هاى 1385 و 1395 به دنبال پاسخ به این پرسش است که اشکال زبانى و نوشتارى در خلق و برگزارى نمایشگاه هنرى در این گالرى و به صورت کلى در هنر معاصر ایران چه تغییراتى یافته اند به نظر مى رسد که شکل استفاده از نوشتار از جمله استفاده از عناوین براى نمایشگاه ها و همینطور آثار و اضافه کردن استیتمنت ها به نمایشگاهها و بلاخره استفاده از نوشتار در خلق، رشد قابل توجهى داشته است. نتایج کمى به دست آمده نیز شاهدى بر این مدعا است. مقاله حاضر از طریق منابع کتابخانه اى و آرشیوى به دنبال پاسخ به سوالات مطرح شده به صورت تحلیل و قیاسى مى باشد.

Keywords:

زبان , نوشتار , نمایشگاه هنرى , هنر معاصر ایران