آسیب شناسی مدیریت مشارکتی و پایداری تشکل های آب بران : مطالعه موردی (شبکه آبیاری آیدوغموش میانه)

تشکل های آببران راهبرد اصلی مدیریت منابع آب شناخته می شود و کشورهای مختلف به انتقال مدیریت آبیاری به این تشکلها توجه کرده اند. هدف این مطالعه بررسی و آسیب شناسی پایداری تشکل های آب بران در شبکه آبیاری آیدوغموش می باشد.. تحقیق حاضر از نوع توصیفی همبستگی است که به روش پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر را کشاورزان بهره بردار از شبکه آبیاری آیدوغموش (واحد عمرانی اکرم آباد) میانه واقع در استان آذربایجان شرقی تشکیل می دهند. تعداد 123 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه بود که روایی آن به تایید کارشناسان فعال در شبکه آبیاری رسید. پایایی پرسشنامه در مرحله پیش آزمون و محاسبه آلفای کرونباخ صورت گرفته ودادها در نرم افزار spss تحلیل تحلیل شده است. همبستگی بین میزان حمایت حقوقی از تشکل با استفاده غیر قانونی از آب، میزان استفاده از نظرات بهره برداران در طرح و رعایت الگوی کشت، مشارکت در مسایل روستا با مشارکت در مسایل تشکل آب بران در زمان بهره برداری، پراکندگی اراضی بین واحدهای آبیاری با رعایت الگوی کشت و همبستگی بین مناسب بودن طرح با منطقه و کفایت در آمد کشاورزی باهزینه ها مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد.نتایج نشان می دهد به جز مولفه های پراکندگی اراضی بین واحدهای آبیاری با رعایت الگوی کشت. سایر مولفه ها همبستگی داشته و در پایداری تشکل تاثیر دارند.

Keywords:

پایداری , تشکل آب بران , واحد آبیاری , حمایت حقوقی , ضریب همبستگی