ارتقا سطح کیفیت زندگی با بهره گیری از مولفه های فضاهای اجتماع پذیر در قالب طراحی خوابگاه دانشگاه بوعلی همدان

مقوله اجتماع پذیری، با برقراری تعامل و ارتباطات اجتماعی بین بهره برداران هرفضای عمومی ومشترک معماری قابل حصول است و قابلیت شرکت موثر در تعامل با دیگران، چه در زندگی خصوصی و چه در زندگی عمومی وحرفه ای انسانها، از اهمیت حیاتی برخوردار است. بنابراین فضاهای اجتماع پذیر معماری به عنوان بستری در جهت بهبود ارتباطات و رشد تعاملات اجتماعی افراد می بایست از منظر اجتماع پذیری مورد مطالعه قرار گیرند. هنگامی که مردم با سایر افراد جامعه تعامل برقرار می کنند رابطه قوی تری با مکان و جامعه خود احساس می کنند. نتیجه این تعاملات دریافت حس هویت جمعی، احترام به خود، عزت نفس، ارتقای مهارت های جمعی، مشارکت اجتماعی و تامین نیاز انسان به دوست داشتن ودر کنار جمع بودن است. هدف از این پژوهش بررسی تعاملات اجتماعی در فضای سکونتگاه های دانشجویی و دستیابی به عوامل تاثیرگذار آن است. ضرورت این امر ازآنجا ناشی می شود که بر اساس مولفه هایی که برای نیازهای ضروری انسان ارایه شده اند، تعاملات اجتماعی یکی ازاین موارد ضروری می باشد. با توجه به این ضرورت، پژوهش حاضر بر آن است که به بررسی نقش ایجاد فضای اجتماع پذیر در جهت ارتقای کیفیت زندگی در سکونت گاه های دانشجویی بپردازد و سپس با استفاده از پرسشنامه و بررسی نمونه موردی(خوابگاه دانشگاه آزاد همدان) و تحلیل های آماری و نتایایج مطالعات کتابخانه ای از فصول مختلف به طراحی خوابگاه دانشجویی با هدف ارتقا سطح کیفیت زندگی دانشجویان با مولفه های اجتماع پذیری بپردازد.

Keywords:

ارتقا سطح کیفیت , مولفه های اجتماع پذیری , خوابگاه دانشجویی