بازشناسی شاخص ها و ویژگی های باغ سازی دوران صفویه در اصفهان

در فرهنگ ایران زمین باغ نشان دهنده فکر خلاق و دست های توانای مردم این سرزمین است. باغ ایرانی تکه ای از جهان خاکی است که به دست آدمی به مثالی از بهشت در زیر پای انسان تبدیل شده است. باغ های تاریخی ایران با رنگ و بوی ویژه خود نمودار هویت مردم ایران و نتیجه حس زیبایی و شیوه زیستی مردم این آب و خاک است و از این رو تامل در باغ ایرانی امری ضروری است. باغ ایرانی حامل مفاهیمی مرتبط با فرهنگ سنتی مردم این مرز و بوم است و تامل در مفهوم آن ما را با معانی بکر و فرهنگ اصیل ایرانی رو به رو می کند. در این مقاله باغ های دوره صفویه در اصفهان مورد بررسی قرار گرفته اند. بسیاری از باغ های اصفهان در گذر زمان نابود شده و از بین رفته اند و تعداد محدودی از آنها بر جای مانده اند. از این رو هدف از انجام این پژوهش شناسایی این باغ ها، شناخت عناصر ساختاری و همچنین شناخت ویژگی های باغ های این دوره است. این تحقیق از طریق بررسی اسناد نوشتاری موجود همچون متون تاریخی و سفرنامه ها و همچنین مدارک تصویری شامل عکس ها و نقاشی ها انجام شده است و در انتها نتایج حاصله از طریق روش تحلیلی-قیاسی جمع آوری گشته اند. امید است نتایج این تحقیق به عنوان مقدمه ای برای معرفی ویژگی های هنر باغ سازی در دوران صفویه به کار گرفته شود.

Keywords:

باغ های تاریخی , عناصر باغ , ساختار باغ , روش شناسایی باغ تاریخی