با توجه به تاثیر مستقیم
فرهنگ در باغسازی، طبیعی است که تغییرات
فرهنگ باعث دگرگونی در مبانی موثر در پیدایشباغ می شود و در نتیجه آن، گونه های متفاوت باغ به وجود می آید که تعیین کننده شیوه های تعامل بین مفاهیم نظریو فرهنگی به طور عام و مفاهیم نظری و فضای باغ به طور خاص می شود. تحولات قرن حاضر موجب دگرگونی برخیجلوه های زندگی و
فرهنگ جامعه شده است. روند
باغسازی ایرانی باز ایستاد و از طرفی به علت سرعت وقوع تحولاتفرصت تطابق با
فرهنگ را پیدا نکرد. در حالی که تحولات در کشورهای اروپایی گام به گام صورت گرفته بود و آن ها تا حدزیادی تغییرات را به راحتی جایگزین کردند. امروزه هویت باغ ها در کشور هاى در حال توسعه، نه بر پایه هویت اصیلخود، بلکه بر پایه تقلید هاى بدون اندیشه از الگو هاى مدرن بدون توجه به الگو هاى فرهنگی در حال شکل گیرى وگسترش است. حال اگر برای دوباره جان گرفتن
باغ ایرانی عوامل اساسی آن شناخته شوند و جان بگیرند، به حیات خودادامه خواهند داد. مهم ترین عامل در مکان یابی و پیکربندی باغ ها، در زمان های پیش از تجدد گرایی در ایران فرهنگایرانی بوده است. از این رو در تحقیق موجود، تجربه های به دست آمده جهت به کارگیری
باغسازی صحیح علمی برپایه اصول فرهنگی، که حاصل بررسی
نظام های
باغسازی ایرانی موجود و در نظر گرفتن تیوری های پایه ی معماری بهعنوان پیشنهادی برای طراحی باغ های ایرانی جدید در شهر ها ارایه می شود. به منظور پیشبرد پژوهش، روش توصیفی-تحلیلی به کار گرفته شده و روش جمع آوری اطلاعات از نوع مطالعه ای می باشد. که با استفاده از روش اسنادی وشواهد تاریخی در ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.