شاهنامه و حمله حیدری باذل مشهدی
Publish place: Shahnameh Scientific Conference and Ritual Research
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,654
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SHAHNAMEH01_021
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398
Abstract:
حمله حیدری باذل مشهدی یکی از نخستین و مشهورترین حمله هایی است که در قرن دوازدهم سروده شده است. باذل این اثر را در بحر متقارب و قالب مثنوی به سبک و سیاق شاهنامه نوشته است، تعداد ابیات آن بین 20 تا 30 هزار بیت است و شاعر پس از مناجات و نعت رسول(ص) و ولی(ع) داستان تاریخ اسلام را از بعثت پیامبر(ص) تا کشته شدن عثمان به نظم میکشد و داستان در همین جا با مرگ او ناتمام میماند. پس از او چندین نفر کارش را ادامه دادند و تکمله هایی بر کار او سرودند، شاعری به نام نجف در سال 1135ق با سرودن ابیاتی از میان این تکمله ها منظومه میرابوطالب فندرسکی را به حمله حیدری باذل ملحق ساخت و به شکل مجموعهای واحد درآورد. این اثر همانند سایر حماسه های پس از شاهنامه بسیار متاثر از سبک و زبان فردوسی است و گاه این تاثیر در برخی داستانها چنان پیش میرود که به مرحله تقلید میرسد. نویسنده قصد دارد در این مقاله با بررسی تطبیقی و جزء به جزء دو اثر، میزان تاثیرپذیری باذل از فردوسی را در بخشهای مختلف حمله حیدری نشان دهد.
Keywords:
Authors
وحید رویانی
استادیار دانشگاه گلستان